Miejska Biblioteka Publiczna

"Czy istnieje piąta siła natury, obserwowana jedynie w zjawiskach paranormalnych? Czy nauka ma jakąkolwiek możliwość wyjaśnienia pewnych, jeśli nie wszystkich, zjawisk nadnaturalnych, czy też ich istnienie przeczy prawom nauki? Odpowiedzi na te pytania zawarte są w niniejszej książce. [...] Skala zdarzeń nadprzyrodzonych jest szeroka: obejmuje życie po śmierci, zdolność zaglądania w przyszłość (prekognicja), siłę umysłu, która porusza materię nie dotykając jej (psychokineza), bezpośrednią komunikację między umysłami (telepatia), widzenie odległych obrazów (jasnowidzenie), wyczuwanie wody oraz innych obiektów znajdujących się pod ziemią (różdżkarstwo), diagnozowanie i leczenie chorych metodami nie stosowanymi w medycynie zachodniej (leczenie wiarą lub leczenie siłami psychicznymi), komunikowanie się ze zmarłymi (bezpośrednia mediumiczność głosowa) oraz liczne inne moce. Obejmuje ona nawet świat okultyzmu, w którym przyjmuje się, że istnieją metody zaklinania istot bezcielesnych. [...] Musimy na samych siebie spojrzeć jako na przejawy energii, a w szczególności rozważyć rolę, jaką w tym wszystkim odgrywa nasz umysł. Jakkolwiek badalibyśmy i rozwijali kontrolę umysłu nad ciałem, musimy jeszcze zrozumieć, czym naprawdę jest byt zwany «umysłem»."

"Renee Francuzka" przez pięćdziesiąt siedem lat nie mogła wyjechać z Rosji.Jej poruszające świadectwo przerywa ciszę, jaka zaciążyła nad jej życiem.

Urodzona w Jurze w 1927 roku, Renee Vilancher miała trudne dzieciństwo: wojna, okupacja, kartki żywnościowe. Jej przyszłość jest niepewna, aż do spotkania i małżeństwa z Iwanem, młodym rosyjskim żołnierzem. Tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej, marząc o pięknej przyszłości, wyjeżdża wraz z nim do Związku Radzieckiego. Ma zaledwie dziewiętnaście lat, gdy wraz z kilkutygodniową córeczką przemierza zdewastowaną Europę. Długa podróż okazuje się prostą drogą do piekła. Gdy Renée zdaje sobie sprawę ze swego błędu, jest już za późno: żelazna kurtyna odcina jej powrót.

Ta przejmująca relacja odtwarza drogę kobiety, matki, ofiary miłości i Historii. Renée Vilancher wspomina swoje życie w sposób prosty i szczery: opowiada o przymusowej sowietyzacji, o małżeńskich kłótniach i spustoszeniu czynionym przez wódkę, o pracy w kołchozie i rozpaczliwej walce o spełnienie swego największego marzenia: zobaczenia pewnego dnia swej ojczyzny - Francji.