TREŚĆ: Pokaż informacje o treści pozycji >>Wielki Czwartek. Mroźna bezwietrzna noc. W Siglufjör?ur natura zawsze była okrutna i nieokiełzana, ale o tej porze roku było w niej nie tylko coś bardziej mrocznego, ale jakby bardziej głębokiego i dalekiego. Kiedy Ari Thór dotarł do głównej ulicy dreszcz przeszedł mu po plecach.
Na brzegu chodnika młoda kobieta leżała w kałuży własnej krwi; jej ciało było wykręcone w nienaturalnej pozycji, która nie pozostawiała cienia wątpliwości, że musiała skoczyć z dużej wysokości. Nie trzeba było lekarza, by stwierdzić, że nie żyła. Wyglądało na to, że cała krew pochodziła z jej głowy; najprawdopodobniej miała strzaskaną czaszkę. Jej spojrzenie było upiornie nieobecne; oczy miała szeroko otwarte, ale puste, jakby wpatrywały się w nicość. Ari Thór natychmiast zrozumiał, że ten widok już zawsze będzie go prześladował.
Ari Thór bada okoliczności śmierci dziewiętnastoletniej dziewczyny. Dziwna notatka w jej dzienniku sugeruje, że to mógł nie być wypadek. Zaczyna sypać śnieg i tłumy turystów przybywają na wielkanocny długi weekend do Siglufjör?ur. Stoki narciarskie majestatycznych gór kuszą swoim pięknem. Nieoczekiwane załamanie pogody zaskakuje wszystkich. Gwałtowne burze śnieżne, mróz i silne wiatry powodują popłoch wśród turystów, odcinają prąd i paraliżują komunikację. W tych ekstremalnych warunkach Ari Thór musi poskładać elementy przerażającej układanki i ujawnić straszliwą prawdę, która zrani wszystkich. |
SERIA: Mroczna wyspa lodu stanowią >>
| [Pokaż pozycje serii] |  |
Milczenie lodu
Tytuł oryginału: "Snjóblinda" |
Siglufjördur - małe rybackie miasteczko na północy Islandii - jest jak pułapka. Wciśnięte w głęboki fiord, rzadko widzi słońce. Zimą, odbierający siły mrok, trwa kilka miesięcy. Jedyna droga, którą można stąd uciec, prowadzi przez stary tunel zasypany śniegiem i niedostępny aż do wiosny. Tu nikt nikomu nie ufa, wszyscy wiedzą o sobie wszystko i wszyscy milczą.Ari Thór Arason chciał być filozofem, studiował teologię, ale skończył szkołę policyjną. Pierwszą pracę znalazł właśnie tu. Nie jest to dobre miejsce dla kogoś, kto nie pogodził się ze swoim życiem i nie ma zbyt grubej skóry.Krwawy ślad na śniegu, ciężko ranna półnaga młoda kobieta, dziwna śmierć sławnego pisarza. Ari Thór wbrew wszystkim musi przedrzeć się przez lodową barierę, która go oddziela od mieszkańców; musi wniknąć w ich przeszłość. Wydarzenia sprzed lat zaczynają splatać się z teraźniejszością. Krąg podejrzanych zacieśnia się, a śledztwo staje się coraz bardziej osobiste. Okruchy prawdy stopniowo układają się w całość. |  |
Zaćmienie
Tytuł oryginału: "Myrknatti" |
Siglufjördur - małe miasteczko na północnym krańcu Islandii jest jak pułapka. Odcięte od świata, zasypane śniegiem, pogrążone w ciemności arktycznej nocy albo w nieznośnym świetle arktycznego lata. Tu wszyscy wiedzą o sobie wszystko i wszyscy milczą. Właśnie tu Ari Thór Arason dostał pierwszą pracę, a nie jest to dobre miejsce dla kogoś, kto nie ma zbyt grubej skóry. Ari Thór studiował filozofię, żeby lepiej zrozumieć świat i teologię, żeby odnaleźć wiarę… Został policjantem, żeby znaleźć sprawiedliwość…
Na brzegach spokojnego fiordu, w jasną letnią noc brutalnie pobito na śmierć mężczyznę.
Kiedy chmura popiołów z wybuchu wulkanu zamienia arktyczny dzień w ciemność, do Siglufjördur przybywa młoda reporterka z Reykjavíku, żeby na własną rękę prowadzić śledztwo. Nie wie, że stawką jest życie niewinnej osoby. |  |
Milczenie czasu
Tytuł oryginału: "Róf" |
Siglufjördur – mroczne miasteczko na północy Islandii. Tu nikt nie ufa nikomu, a samotność przytłacza jak arktyczna noc. Ari Thór, młody policjant, niedoszły filozof i ksiądz z bolesną przeszłością, walczy tu ze zbrodnią równie nieustępliwie jak z samym sobą…
Atak zabójczego wirusa i odcięcie Siglufjördur od świata kwarantanną nie powstrzyma Ariego od wyjaśnienia ponurej zbrodni sprzed pół wieku. Na pomoc może liczyć tylko ze strony Ísrún, dziennikarki z Reykjavíku, która prowadzi własne, coraz bardziej przerażające śledztwa w sprawie zabójstwa syna polityka i porwania dziecka. Dawne zbrodnie splatają się z obecnymi, a winy sprzed lat nie umierają i mają dramatyczne zakończenie. |  |
Milczenie śniegu
Tytuł oryginału: "Andköf" |
Ari Thór Arason chciał zostać filozofem, żeby lepiej zrozumieć świat. Potem teologiem, żeby odnaleźć wiarę, którą stracił po śmierci rodziców. Został policjantem, żeby znaleźć sprawiedliwość. Pierwszą pracę dostał w Siglufjörđur, odciętym od świata, pogrążonym w mroku arktycznej nocy miasteczku na północy Islandii.
Teraz, tuż przed Bożym Narodzeniem, ma rozwiązać ponurą zagadkę w miejscu jeszcze bardziej złowieszczym... Pod urwiskiem w opuszczonej wsi znaleziono ciało młodej kobiety. Ari Thór odkrywa, że dwadzieścia pięć lat wcześniej jej matka i pięcioletnia siostra zginęły pod tym samym klifem... W wyludnionej wsi wciąż mieszka kilka osób. Wszyscy znali rodzinę ofiary. I wszyscy coś ukrywają. Nawet gdy ginie kolejny człowiek...
|  |
Milczenie nocy
Tytuł oryginału: "Náttblinda" |
W tym opuszczonym domu inspektor Herjólfur w środku nocy został śmiertelnie postrzelony. Pojechał tam zamiast swojego podwładnego Ariego Thóra... Wkrótce ginie następny człowiek, a w internecie pojawiają się informacje z policyjnego śledztwa. Ktoś dużo wie i jest bardzo blisko policji. Albo blisko ofiary. Trop prowadzi w świat tajemnic miejscowej elity... Siglufjördur - małe rybackie miasteczko na północy Islandii - jest jak pułapka. Wciśnięte w głęboki fiord, rzadko widzi słońce. Zimą przychodzi noc polarna, której mrok odbiera siły. Tu wszyscy wiedzą o sobie wszystko i milczą. Nikt nikomu nie ufa, zwłaszcza obcym, takim jak młody policjant, niedoszły ksiądz i filozof Ari Thór Arason. Ari Thór kolejny raz, mimo że jego własne życie znowu jest na zakręcie, wbrew wszystkim uparcie szuka prawdy, która zaczyna się układać w okrutny obraz... |  |
Milczenie fiordu
Tytuł oryginału: "Vetrarmein" |
Wielki Czwartek. Mroźna bezwietrzna noc. W Siglufjördur natura zawsze była okrutna i nieokiełzana, ale o tej porze roku było w niej nie tylko coś bardziej mrocznego, ale jakby bardziej głębokiego i dalekiego. Kiedy Ari Thór dotarł do głównej ulicy dreszcz przeszedł mu po plecach. Na brzegu chodnika młoda kobieta leżała w kałuży własnej krwi; jej ciało było wykręcone w nienaturalnej pozycji, która nie pozostawiała cienia wątpliwości, że musiała skoczyć z dużej wysokości. Nie trzeba było lekarza, by stwierdzić, że nie żyła. Wyglądało na to, że cała krew pochodziła z jej głowy; najprawdopodobniej miała strzaskaną czaszkę. Jej spojrzenie było upiornie nieobecne; oczy miała szeroko otwarte, ale puste, jakby wpatrywały się w nicość.
Ari Thór natychmiast zrozumiał, że ten widok już zawsze będzie go prześladował. |
|