Fala, rygor, hierarchia oraz bunt młodych kadetów ze szkoły wojskowej Leoncio Prado w Limie to temat budowanej na wątkach autobiograficznych debiutanckiej powieści Vargasa Llosy. Za ukazanie anachronizmu społeczeństwa, bezlitosną krytykę kastowości, demaskowanie mitu brutalnego macho i konfliktów rozgrywających się za murami elitarnej szkoły Miasto i psy były publicznie palone przez wojskowych w Limie. Kadeci o wdzięcznych imionach: Jaguar, Boa, Poeta, Cava, umilają sobie szkolne życie, rżnąc w karty, wykradając nauczycielowi testy, przemycając papierosy oraz wymykając się poza koszary do meliny pewnego cwaniaka, u którego upijają się pisco. Chłopcy opowiadają sobie o przygodach z dziewczynami, ale w zamknięciu internatu dochodzi między nimi do homoseksualnych zbliżeń. Jeden z nich, zwany Niewolnikiem, nie będzie potrafił się dostosować i zostanie ofiarą kolegów.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Mario Vargas Llosa ; przekład Kazimierz Piekarec.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Tę powieść powinno się spalić. Nie czytaj jej. Odłóż z powrotem na półkę. Jest zbyt rozpasana, perwersyjna i wyuzdana.
Mario Vargas Llosa musiał pisać tę książkę z uśmieszkiem wyrafinowanego oszusta, którego nic tak nie cieszy, jak naciąganie czytelnika. W samym środku gęstego od namiętnych uniesień małżeńskiego życia don Rigoberta i doni Lukrecji, tkwi niewinne pacholę. Mały Fonsito, syn z pierwszego małżeństwa don Rigoberta, nie ma co konkurować o względy ojca z piękną kobietą o ponętnych kształtach, jakimi natura hojnie obdarzyła szczęśliwą pannę młodą. Niewinność dziecka tłamszona jest przez moralną rozwiązłość rodziców. A może dziecko wcale nie jest dzieckiem, a niewinność ma zbyt wiele wspólnego z rozwiązłością? Kto tu właściwie jest krętaczem... Foncito, Rigoberto, Lukrecja czy Mario Vargas Llosa? A może jednak czytelnik, skoro sięga po powieść, której nie powinien czytać?
Ciotka Julia i skryba to czysta rozpusta, ale Pochwała macochy... Nie, nie czytaj tej książki!
UWAGI:
Tyt. oryg.: "Elogio de la madrastra". U góry okł. : Literacka Nagroda Nobla 2010. U dołu okł. : Edycja z ilustracjami.
Pochwała macochy Tyt. oryg.: "Elogio de la madrastra ".
Tę powieść powinno się spalić. Nie czytaj jej. Odłóż z powrotem na półkę. Jest zbyt rozpasana, perwersyjna i wyuzdana.
Mario Vargas Llosa musiał pisać tę książkę z uśmieszkiem wyrafinowanego oszusta, którego nic tak nie cieszy, jak naciąganie czytelnika. W samym środku gęstego od namiętnych uniesień małżeńskiego życia don Rigoberta i doni Lukrecji, tkwi niewinne pacholę. Mały Fonsito, syn z pierwszego małżeństwa don Rigoberta, nie ma co konkurować o względy ojca z piękną kobietą o ponętnych kształtach, jakimi natura hojnie obdarzyła szczęśliwą pannę młodą. Niewinność dziecka tłamszona jest przez moralną rozwiązłość rodziców. A może dziecko wcale nie jest dzieckiem, a niewinność ma zbyt wiele wspólnego z rozwiązłością? Kto tu właściwie jest krętaczem... Foncito, Rigoberto, Lukrecja czy Mario Vargas Llosa? A może jednak czytelnik, skoro sięga po powieść, której nie powinien czytać?
Ciotka Julia i skryba to czysta rozpusta, ale Pochwała macochy... Nie, nie czytaj tej książki!
Tom 2
Zeszyty don Rigoberta Tyt. oryg. : "Los cuadernos de don Rigoberto".
Szarmancki świntuch Rigoberto, jego zmysłowa żona Lukrecja i mały manipulant Fonsito, bohaterowie skandalizującej Pochwały macochy, wracają w wielkim stylu. Gdy Fonsito, pasierb doni Lukrecji, posuwa się o krok za daleko i uwodzi macochę, małżonkowie się rozstają. Gniew mija jednak szybko, a pozostaje tęsknota, namiętność i erotyzm. Widząc, jak rozdzieleni kochankowie męczą się i szamoczą z własnym sumieniem, mały Fonsito przystępuje do akcji. Rozpoczyna serię intryg, by doprowadzić do pojednania...
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
