Miejska Biblioteka Publiczna

Autobiograficzna powieść, w której rzeczywistość przeraża bardziej niż najmroczniejsze skandynawskie kryminały. Literackie przedsięwzięcie na skalę porównywalną do cyklu Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu. Książka wielka w niejednym znaczeniu tego słowa. Wszystko zaczęło się w Malmö, nocą 27 lutego 2008 roku, gdy trzydziestodziewięcioletni Karl Ove Knausgard rozpoczął analizę swojego życia. Po publikacji pierwszego tomu Mojej walki świat czytelniczy wstrzymał oddech. Autobiograficzna książka — opisująca intymne życie rodzinne i najbliższych — wzbudziła tak ogromne zainteresowanie i wywołała taki skandal, że wiele norweskich firm wywieszało oficjalne tablice zakazujące rozmawiania na temat tej powieści w pracy. Prawa do wydania Mojej walki zakupiło dziewiętnaście krajów, a krytyka światowa uznała ją za arcydzieło. Powieść otwiera opis śmierci, od którego może zakręcić się w głowie. Dalej pisarz Karl Ove — i jednocześnie bohater powieści — opowiada o swoim siłowaniu się z życiem, z samym sobą i własnymi ambicjami literackimi oraz o konfrontacji z ludźmi, którzy go otaczają.Bohater jego opowieści nieustannie toczy dwie walki. Pierwszą — z przeszłością, okresem niemal całkowicie zdominowanym przez despotycznego ojca, ale także czasem dorastania, własnych poszukiwań i marzeń o niezależnym życiu. Druga to ciągła szarpanina z codziennością, wymagającą jednoczesnego bycia ojcem, mężem i pisarzem. Poza tym jest to etap pierwszych podsumowań i życiowych porządków, ściśle związanych ze śmiercią ojca.

Moja walka Hipontyzująca i wciągająca kołowrót codzienności i zwyczajności. Między składaniem mebli z Ikei a czytaniem Holderlina, między rozważeniami o Dostojewskim a bójką na ulicy, między rozmowami z przyjacielem intelektualistą a kłótniami z sąsiadką wariatką. Od pierwszego pocałunku do chęci rozstania , od zakochania do nudnych zajęć w przedszkolu i spacerów z wózkiem, od marzeń o nowym życiu do marzeń o wyrwaniu się z nowego życia. Nie wiadomo co za 100 lat będzie czytane , ale jeśli ktoś będzie chciał zobaczyć nasze czasy i naszą codzienność, polecamy Moją Walkę Lustro które Ove Knausgard obnosi po ulicach , w domu i własnym wnętrzu. Książka która zbliża do życia.

Moja walka - trzecia księga światowego autobiograficznego bestsellera. Bez cięć i cenzury - o byciu chłopcem. Intensywna proza o pierwszych radościach i rozpaczach. Karl Ove KnausgĂĄrd przy użyciu ostrego skalpela talentu i niewiarygodnej pamięci, niemal taśmy filmowej w oczach i dyktafonu w uszach, odkrywa świat dzieciństwa, pełnego obietnic, ale i codziennego, paraliżującego strachu - strachu przede wszystkim przed ojcem. Czytasz o dzieciństwie Karla Ovego - myślisz o własnym. KnausgĂĄrd potrafi zmienić w literaturę - wszystko.

Moja walka - czwarta księga światowego autobiograficznego bestsellera. Powieść, w której znika granica między życiem a literaturą. O szczerości, niedojrzałości i głodzie spełnienia. O poczuciu własnej wielkości i skłonności do samoupokorzeń. Tym razem autor wrzuca nas w czas, kiedy byliśmy nastolatkami i chcieliśmy - wszystkiego. Osiemnastoletni Karl Ove zostaje nauczycielem w położonej wśród fiordów malutkiej mieścinie na północy Norwegii. Lubi alkohol, marzy o dziewczynach i byciu wielkim pisarzem. "Koniec końców chodziło mi wyłącznie o jedno. Chciałem się przespać a z jakąś dziewczyną. Tylko tego pragnąłem". Rozdarty między nieśmiałością, zahamowaniami a poczuciem wyjątkowości i pragnieniem wolności, chłopak wyprowadza się nareszcie z domu. Ma nienasycone oczekiwania i nadzieje, tymczasem wciąż spotykają go nowe rozczarowania - najczęściej samym sobą.

Piąta, przedostatnia księga Mojej walki to opowieść o żywiołowej młodości, o niekończących się imprezach, studenckich wygłupach, poszukiwaniu własnej drogi i strachu przed odtrąceniem. Karl Ove chce zostać pisarzem. Sławnym i wybitnym. Przeprowadza się więc do dużego miasta i rozpoczyna studia w Akademii Sztuki Pisania. Na literacki parnas wdrapuje się metodą "od zera do pozera". Zgrywa dekadenckiego pięknoducha, gardzi drobnomieszczańską mentalnością, bawi się w intelektualistę, szasta pieniędzmi z kredytu studenckiego, pije na umór, zakochuje się na zabój, urządza sceny i pakuje się w tarapaty. A później żałuje. W przerwach między imprezami pisze, lecz zdaniem nauczycieli jego twórczość jest miałka i sztampowa. Życie osobiste też się nie klei. Starszy brat sprzątnął mu sprzed nosa miłość życia, a kolejne związki rozpadają się w dość dramatycznych okolicznościach. Na dodatek znajomi publikują swoje pierwsze powieści, podczas gdy on wciąż tkwi w tym samym miejscu. Po wielu porażkach marzenia wreszcie wreszcie się spełniają. Ale wtedy wszystko się załamuje.