"Jak zakotwiczyć niebo" jest poetyckim zwierciadłem obserwacji, postawy wobec prawd i zdarzeń, zachwytu światem, ale i poczucia bezsilności w sytuacjach losowych. "Dzięki wprowadzeniu do wielu utworów skojarzeń z zakresu matematyki czy fizyki - jak podkreśla w posłowiu Stanisław Nyczaj - autorka odbanalizowuje styl tradycyjnego liryku. Sytuuje wzruszenia i uczucia w krajobrazie zaskakująco funkcjonalnych pojęć, tj. w powiązanej logiką abstrakcji. Logiką tyleż matematyczną, co emocjonalną. Jej "poetyckie instalacje" mają w sobie również niemało z tworzywa konkretu, przez co są wiarygodne".
