Świat paryskich kabaretów, romantyczny Paryż i miłość... ... miłość, która pojawia się niespodziewanie, w nieodpowiednim momencie życia, miłość przed którą trzeba się bronić... Czy ulec pokusie to jedyny sposób, by się od niej uwolnić? W tle pokusie to jedyny sposób, by się od niej uwolnić? W tle trudna polska rzeczywistość lat 80. ubiegłego wieku; paryska bohema artystyczna i jej fascynacja rosyjską i słowiańską "egzotyką" w kabaretach, które zniknęły z mapy Paryża po otwarciu żelaznej kurtyny.
UWAGI:
Wydanie I i II jako "Romans w Paryżu".
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wyjeżdżając na roczny cykl wykładów do Paryża, Julia spodziewa się wyłącznie rutyny uniwersyteckich zajęć, tymczasem w małym hoteliku na lewym brzegu Sekwany rozpoczyna się najbardziej niezwykła przygoda miłosna jej życia. Związek z dużo młodszym Aleksandrem, rosyjskim naukowcem, przebywającym na stypendium we Francji, otwiera przed blisko pięćdziesięcioletnią kobietą świat emocji i doznań, który zawsze wydawał się jej całkowicie niedostępny. Pod wpływem miłości Aleksandra Julia uwalnia się od strachu przed zaangażowaniem uczuciowym, a także uczy się akceptować własne ciało, które dotychczas zaniedbywała. W romantycznej scenerii paryskich kafejek oraz na Majorce, gdzie błądzą cienie Chopina i George Sand, rozwija się burzliwy romans, w którego szczęśliwe zakończenie Julia nie ma odwagi uwierzyć...
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Historia miłości pięćdziesięcioletniej kobiety, Polki, i młodszego od niej mężczyzny, Rosjanina, historyka, który przebywa w Paryżu na stypendium naukowym. Tam też dociera z wykładami o literaturze polskiej główna bohaterka i przeżywa pierwszy, wielki i spóźniony romans. Julia zmuszona zostaje do zrewidowania swoich dotychczasowych wyborów w życiu. Stawia opór uczuciu i własnemu ciału. Przegrywa jednak tę walkę. Maria Nurowska gra w swej powieści stereotypami Rosjanina, Polaka, kobiety pięćdziesięcioletniej i w końcu stereotypem romansu.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Ojciec wierzy w wódkę, matka w oficerów, a ja wierzę w Boga! - powiedziałam zdecydowanym tonem, podciągając dyskretnie pończochy, żeby leżący na tapczanie mężczyzna nie zauważył pospuszczanych oczek. Byłam ogromnie dumna z odpowiedzi. Przyszła mi tak szybko do głowy i świadczyłao wyrobionym światopoglądzie. Rozmowa trwała już blisko godzinę. Miała ona przekonać porucznika, że się nie puszczam i że z całą pewnością nic na tym polu nie wskóra.- Coo? - mężczyzna raptownie uniósł się na łokciu i wlepił we mnie niebieskie oczy. Moja wypowiedź musiała zrobić na nim piorunujące wrażenie. Dodało mi to na moment pewności siebie. [fragment]
