Przewodnik po znakowanych szlakach pieszych województwa świętokrzyskiego podzielony jest na pięć głónych części odpowiadających kolorom szlaków, w nich omówionych. Przewodnik otwiera krótki wstęp, w którym zamieszczono uwagi dotyczące znakowanych szlaków i wędrowek po nich. Każdy szlak opisany jest wedlug schematu: rodzaj szlaku, miejscowośći które dana trasa łączy, nazwa szlaku, dokładne informacje o miejscowościach na trasie i odległościach między nimi oraz wysokościach wzniesień m n.p.m., proponowane miejsca odpoczynku, atrakcje turystyczne lub krajoznawcze, informacje praktyczne.
Praca ma układ chronologiczno-problemowy. Podzielona została na trzy części przedstawiające:- życie kulturalne Kielc w latach 1945-1947- kulturę kielecką w latach 1948-1955- życie kulturalne miasta w okresie popaździernikowym.Autor w swej książce ukazał ogólne uwarunkowania polityki kulturalnej miasta.Omówił funkcjonowanie - w każdym z okresów - środowisk twórczych (teatralnego, literackiego, muzycznego, plastycznego i - w latach 1956-1975 - naukowego) oraz instytucji kultury. Wśród tych ostatnich uwzględnione zostały: biblioteki, księgarnie, Muzeum Świętokrzyskie, świetlice, Wojewódzki Dom Kultury Związków Zawodowych, kina i kluby. Autor przedstawił również uwarunkowania rozwoju środowisk twórczych, stosunek miejscowych władz do ich działalności, rolę twórców w życiu kulturalnym miasta.
Praca z pogranicza historii kultury i muzyki. Stanowi istotny wkład w badaniu nad dziejami Kielc XIX wieku, szczególnie w aspekcie kultury. Jest syntezą życia muzycznego Kielc lat 1815-1914, uwzględniającą najważniejsze jego sfery: wykonawstwo muzyczne, twórczość muzyczną, działalność organizatorską, oświatową, a także użytkowane instrumentarium muzyczne. W ośmiu rozdziałach i sześciu aneksach wyeksponowane zostały następujące problemy: tradycje kulturalne Kielc i warunki ich rozwoju muzycznego w latach 1815-1914, struktura życia muzycznego (intensywność życia muzycznego, organizatorzy, cele, publiczność, miejsca muzycznych prezentacji, miejscowe zespoły wokalne i instrumentalne, repertuar, krytyka), fortepian i inne instrumenty w domach kieleckich mieszczan, życie towarzyskie (bale, maskarady salony artystyczno-literackie i kluby towarzyskie), teatr muzyczny, najciekawsze wydarzenia muzyczne, muzyka w szkołach i muzyka w kościele.
UWAGI:
Tyt. okł. i grzb.: Życie muzyczne Kielc 1815-1914. Bibliogr. s. 342-357. Indeks. Streszcz. ang.
Dom modlitwy w Kielcach (ul. Słowackiego 3) został wzniesiony z inicjatywy Herszla Zagajskiego (jednego z największych przedsiębiorców w Kielcach) w 1922 r. Jest to jedyny zachowany dom modlitwy w Kielcach. Powierzchnia budynku wynosi 54 m kw. W jednym czasie w domu mogło się modlić 80 osób.Podczas II wojny światowej został zdewastowany przez Niemców, po okupacji zaś urządzono w nim magazyn. W latach 80. trzymano tu szczotki kominiarskie. Na początku lat 90. budynek został zwrócony spadkobiercom. W 2011 r. budynek stał się własnością firmy Dorbud, która kupiła kamienicę między ul. Słowackiego i Śniadeckich wraz z podwórkiem i znajdującym się na nim domem modlitwy.
