Miejska Biblioteka Publiczna

Dwa dłuższe opowiadania - barwne obrazki rodzinne - wywiedzione z biografii autora, rozgrywające się w jego rodzinnej Wiśle w latach 50. i 60. Nostalgia, ciepły humor, galeria malowniczych postaci. Wzruszający hołd złożony ludziom i czasom, których już nie ma. Opowiadania z tomu "Moje pierwsze samobójstwo". Dwustronna okładka.

Sobowtóry to retrospektywny tom prozy Jadwigi Maurer, gromadzący całość dorobku literackiego autorki. Na ów dorobek składają się raptem dwadzieścia dwa utwory, na ogół dłuższe opowiadania. Ułożone w porządku chronologicznym tworzą szersza opowieść o charakterze autobiograficznym. Pisarkę interesuje pewien szczególny wariant losu ocalonych Żydów polskich. Chodzi o tych, którzy zaraz po wojnie wyjechali z kraju (jak nastoletnia podówczas autorka), względnie znaleźli się w zachodniej części Niemiec jako byli więźniowie hitlerowskich kacetów. Konkretnie - idzie o żydowskich dipisów, którzy zamieszkali w tuż powojennym Monachium, którzy właśnie w stolicy Bawarii, gdzie rozgrywa się akcja większości opowiadań zgromadzonych w Sobowtórach, studiowali i sposobili się do skoku w tzw. normalne życie. Środowiskiem, któremu z uwagą przygląda się pisarka, jest tedy grupa rozmawiających ze sobą po polsku studentów monachijskiego uniwersytetu, a także kilka żydowskich rodzin z pokolenia rodziców bohaterki osiadłych w Monachium. Autorka opisuje tamtą atmosferę tymczasowości, przez którą przebija niesamowity głód życia. Jej bohaterowie chcą jak najszybciej zdobyć - wielce ceniony w świecie - dyplom niemieckiej uczelni i wyemigrować do Stanów Zjednoczonych bądź Izraela. Tytułowe "sobowtóry" to tyle co galeria obcych i zarazem własnych wcieleń. Przyglądając się innym, przedstawiając jakże różne powojenne losy tych, którzy wymknęli się Zagładzie, narratorka-bohaterka próbuje zrozumieć siebie. Inni (sobowtóry) są jej lustrem.