Miejska Biblioteka Publiczna

Kto to jest lekarz? Na jaką nagrodę mogą liczyć lekarze i jak się mierzą z porażkami? Skąd czerpią wzory? Czego się boją? 27 rozmów o życiu, śmierci, miłości, zdrowiu, chorobie i szczęściu.

"Przez kilka lat rozmawialiśmy z lekarzami, bo nie mogliśmy się pogodzić z oskarżeniami, że są zadufani w sobie, przemęczeni, w ciągłej pogoni za pieniędzmi, niemoralni. Że stracili empatię, są urynkowieni, zatopieni w procedurach, kontraktach, punkty za leczenie przeliczają na kasę. Że się wzbogacili, a tymczasem pacjent stał się dla nich po prostu klientem. Pytaliśmy: kto to jest wielki lekarz? Na jaką nagrodę mogą liczyć lekarze i jak się mierzą z porażkami? Skąd czerpią wzory? Kto jest dla nich mistrzem? Czego się boją? Co to znaczy być dla pacjenta człowiekiem? Odpowiedzi, zawsze szczere, były czasami trudne do przełknięcia. Zdarzało się, że - jak z profesorem Religą - kłóciliśmy się na całego. Ale zawsze dostawaliśmy od "naszych" lekarzy wspaniałe lekcje człowieczeństwa" - Dariusz Kortko

"Często jest tak, że pacjent nie powinien umrzeć, a umiera. Z taką niesprawiedliwością nie mogę się pogodzić" - Zbigniew Religa

"Nikt na studiach nie uczy, jak rozmawiać z pacjentem, choć jest to jedno z najważniejszych narzędzi naszej pracy. Każdy lekarz może dojść do tego sam, pod warunkiem że ma otwarte oczy i serce" - Cezary Szczylik

"Leczony powinien być człowiek, a nie jego narządy. Czy można opisać radość z obserwowania zdrowiejącego pacjenta? Ja nie potrafię" - Witold Rudowski

"Są zjawiska, których istoty nie rozumiemy. I lepiej tę niewiedzę uznać, niż udawać, że wiemy wszystko" - Bogdan de Barbaro

"Jestem despotyczna, wymagam wiedzy od lekarzy. Bez tego ten szpital już dawno by padł" - Ariadna Gierek-Łapińska

Prezentowana książka stanowi omówienie wybranych problemów uczestnictwa społecznego ludzi starszych w perspektywie teorii socjologicznych. Przedstawiono tu, w świetle paradygmatu Marget Mead, historyczną zmienność systemów międzypokoleniowego przekazu kultury oraz współczesne zaburzenia interakcji miedzy pokoleniami, wpływające na sytuację starszej generacji i wywołujące dylematy tożsamości młodzieży. Autor naświetla też kontrowersyjny problem wycofania seniorów z pełnionych ról społecznych, odwołując się do wieloletnich polemik naukowych, podstawowych stanowisk teoretycznych w socjologii starości i prowadzonych w tym zakresie badań. Subkulturę starości scharakteryzował jako formę uczestnictwa społecznego ludzi starszych i wyraz ich odrębności, pokazując to zjawisko w perspektywie teorii Arnolda Marshalla Rose’a i badań jakościowych Arli Russell Hochschild.