Pierwsza biografia Piotra Skrzyneckiego, twórcy kabaretu Piwnica pod Baranami, oparta na wywiadach radiowych, listach, nie publikowanych dotąd dokumentach. Przynosi wstrząsający i zaskakujący portret Piotra Skrzyneckiego, pięknie opowiedziany przez Joannę Olczak-Ronikier, zawierający teksty Piotra o sobie.
UWAGI:
Bibliogr. przy rozdz. Filmogr. s. 198-199. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Spadł z nieba prosto na Rynek, wymyślony przez Stwórcę na pocieszenie znękanych szarością i komunizmem krakowian. Gdy złamał nogę, trafił do mieszkania przyjaciółki przy Placu na Groblach. Zasiedział się tam na dwadzieścia dwa lata. Zajął się "robieniem kultury na wodociągach", prowadząc amatorskie teatry przy zakładach pracy w Nowej Hucie. A potem była już przede wszystkim Piwnica pod Baranami - osobny, baśniowy świat, którego był zwariowanym architektem (tu rozpoczęła się wielka kariera Ewy Demarczyk albo Zbigniewa Preisnera).
Monika Wąs (autorka biografii Dymny. Życie z diabłami i aniołami) przez wiele lat utrzymywała kontakt ze Skrzyneckim. Dotarła do artystów żywo wspominających legendarną postać polskiego życia kulturalnego i towarzyskiego. Są wśród nich Grzegorz Turnau, Jan Nowicki, Zygmunt Konieczny czy Zbigniew Preisner. Zdążyła porozmawiać również z Anną Szałapak.
Co skrywał w sobie brodaty "reżyser własnego życia"? Kim był wrażliwiec przesiadujący długie godziny pod prysznicem? Jak zmagał się z rzeczywistością szalony demiurg szukający wciąż artystycznego spełnienia?
UWAGI:
Bibliografia, filmografia na stronach 306-310. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Monika Wąs.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 057761 od dnia 2024-06-04 Wypożyczona, do dnia 2024-07-19
Zabawna, błyskotliwa, ale też pełna melancholii rozmowa znanej pisarki z wybitną osobowością polskiej sceny kabaretowej, a prywatnie żony i męża. Violetta Ozminkowski wnikliwie przepytuje Krzysztofa Daukszewicza z jego twórczości, ale też burzliwego życia estradowego, rodzinnego i towarzyskiego. We wspomnieniach z przewrotnymi puentami pojawiają się: Jonasz Kofta, Adam Kreczmar, Janusz Gajos, Artur Andrus, Robert Górski, Maria Czubaszek, Bohdan Łazuka. Lirycznym dopełnieniem rozmów są wybrane przez Krzysztofa Daukszewicza teksty piosenek i dziennik, w którym zapisuje od lat przygody swojej żony, jak twierdzi, kosmitki.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Krzysztof Daukszewicz w rozmowie z Violettą Ozminkowski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Zabawna, błyskotliwa, ale też pełna melancholii rozmowa znanej pisarki z wybitną osobowością polskiej sceny kabaretowej, a prywatnie żony i męża. Violetta Ozminkowski wnikliwie przepytuje Krzysztofa Daukszewicza z jego twórczości, ale też burzliwego życia estradowego, rodzinnego i towarzyskiego. We wspomnieniach z przewrotnymi puentami pojawiają się: Jonasz Kofta, Adam Kreczmar, Janusz Gajos, Artur Andrus, Robert Górski, Maria Czubaszek, Bohdan Łazuka. Lirycznym dopełnieniem rozmów są wybrane przez Krzysztofa Daukszewicza teksty piosenek i dziennik, w którym zapisuje od lat przygody swojej żony, jak twierdzi, kosmitki.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Krzysztof Daukszewicz w rozmowie z Violettą Ozminkowski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 009505 od dnia 2024-06-25 Wypożyczona, do dnia 2024-07-25
* Jeżeli nie ciekawi Cię życie przedwojennej Warszawy, widziane od środka, * jeżeli razi Cię poczucie humoru w stosunku do najstraszliwszych lat wojny 1939-1945, * jeżeli nie jesteś w stanie uwierzyć w najgłębszą, bezinteresowną przyjaźń młodego małżeństwa ze starszym o 25 lat mężczyzną, przyjaźń przeplataną wzajemnym ratowaniem sobie życia, * jeżeli nie masz ochoty poznać konferansjera wszechczasów, reżysera i mistrza ówczesnych sław kabaretowych, których tak zachęcał ze sceny: "Nasz teatr ma dwa felery. Pierwszy - że nie ma w nim dobrych miejsc, bo orkiestrę wszędzie słychać. Drugi, że na 17 numerów jest tylko 6 zapasowych wyjść. Natomiast plusem jest to, że większość aktorów ma złą dykcję. Publiczność nie rozumie, co aktorzy mówią i dlatego nie wygwizduje programu. Zresztą publiczność nie może gwizdać, kiedy ziewa. Pociechą jest kapelmistrz. On przypomina Beethovena. Także jest głuchy. Napisał kilka operetek, tylko nie wiadomo do dziś czyja to muzyka", * to możesz zaoszczędzić sporą kwotę nie kupując tej książki.
UWAGI:
Na książce rok wyd. 1: 1999.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni