Publiczność filmowa kocha go za role: Lutka Danielaka w Wodzireju, Jana Piszczyka w Obywatelu Piszczyku, Maksa Paradysa w Seksmisji i Szwejka w Opowieści o Józefie Szwejku - publiczność teatralna nie zapomina ról Piotra Wierchowieńskiego w Biesach, Porfirego Pietrowicza w Zbrodni i karze i Horodniczego i Rewizorze . Jednak fenomenem teatralnym i aktorskim jest rola, którą Jerzy Stuhr niezmiennie od trzydziestu lat zachwyca widzów - tytułowy kontrabasista z monodramu Patricka Süskinda. Świat się zmienia, upływ czasu wymusza drobne zmiany w tekście, a publiczność w Polsce i za granicą wciąż oklaskuje Stuhra kontrabasistę.
Ja kontra bas to brawurowa, pełna anegdot i błyskotliwych fragmentów spektaklu opowieść o tym, co rozgrywało się za kulisami i wokół Kontrabasisty, granego na różnych scenach świata. Jerzy Stuhr pisze o swoim specyficznym stosunku do bohatera monodramu, opowiada o publiczności i zmieniającym się odbiorze przedstawienia, o premierach i codzienności, o nagrodach i ciężkiej pracy. Nie pomija najważniejszych spraw współczesnego świata kultury i sztuki. A wszystko z powodu "tego dziwnego instrumentu, z którym przyszło mu współżyć na scenie przez trzydzieści lat".
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wspomnienia, które dają nadzieję i niezwykłą siłę. Tę książkę powinien przeczytać każdy z nas.
Wyobraź sobie, że pracując na pełnych obrotach, pewnego dnia dowiadujesz się, że masz chorobę Alzheimera. Czy można zapomnieć, jak się wykonuje manewr skrętu, dojeżdżając do skrzyżowania? Albo dobijać się do cudzego domu, uważając, że to własny? Czy naprawdę trzeba barykadować się w kuchni krzesłami, żeby z niej nie wyjść w trakcie gotowania? Czy da się zapomnieć o urodzinach własnego dziecka?
Wendy Mitchell też nie mieściło się to w głowie. Należała do ludzi, "którzy niczego nie zapominają. Imię raz spotkanej osoby pamiętała po upływie miesięcy, a nawet lat. W pracy podziwiano, jak potrafiła wszystko odtworzyć z pamięci". Z czasem nawet proste czynności zaczęły jej sprawiać kłopoty. Ale choć przeszkody piętrzyły się jedna nad drugą, nigdy nie było tak beznadziejnie, żeby trzeba się było poddać.
I właśnie o tym jest ta książka - o życiu z demencją, ogromnym lęku przed utratą siebie i ciągłym wynajdowaniu sposobów, żeby przechytrzyć chorobę, która każdego dnia usuwa z pamięci część cennych informacji. Wendy Mitchell dowodzi na swoim przykładzie, że choć demencji nie da się pokonać, to można zrobić wiele, żeby z nią żyć, da się nawet napisać książkę, choć czasem trudno skończyć zdanie, bo ucieka główna myśl.
Prowadzę bloga już od dwóch lat. To dwa lata dzielenia się przemyśleniami i zapisywania zdarzeń w pamięci zewnętrznej. Przed demencją nawet nie czytałam żadnego bloga, a co dopiero mówić o prowadzeniu, lecz nigdy nie jest za późno na nauczenie się czegoś nowego, nawet w przypadku choroby mózgu.
UWAGI:
Na okładce podtytuł: Moje życie z chorobą Alzheimera. Oznaczenia odpowiedzialności: Wendy Mitchell ; przekład: Dariusz Rossowski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Grażyna Wolszczak jest aktorką teatralną, telewizyjną i filmową. Szerszej publiczności znana z seriali telewizyjnych "Matki, żony i kochanki", "Na Wspólnej". Zagrała również główne role w ekranizacjach polskich bestsellerów: Yenefer - w filmie Wiedźmin wg Andrzeja Sapkowskiego oraz Judytę w Ja wam pokażę wg Katarzyny Grocholi, za którą w październiku 2007 r. otrzymała nagrodę za najlepszą rolę pierwszoplanową na największym festiwalu filmowym w Chinach, China Golden Rooster and Hundred Flowers Film Festival.
Czy to jest poradnik? Trochę tak - znajdziemy tu bowiem garść niebanalnych podpowiedzi, jak sobie radzić w trudnych sytuacjach życiowych, rady dotyczące pielęgnacji zdrowia i urody oraz oryginalne przepisy kulinarne. Jednak przede wszystkim jest to książka o kobiecie w ogóle, zawierająca ciekawe wątki autobiograficzne, anegdotki, opisująca zabawne i smutne epizody z życia Grażyny Wolszczak.
Czytając książkę Jak być zawsze młodą, piękna i bogatą ma się wrażenie uczestniczenia w sympatycznych babskich pogaduchach - trochę zwierzeń, parę łez i mnóstwo radości życia. Całość napisana z wielkim temperamentem i bezpretensjonalna. Nie jestem nikim nadzwyczajnym - zdaje się mówić Autorka - jestem po prostu kobietą - dobrym, pogodnym człowiekiem.
UWAGI:
Bibliogr. s. [190].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Prawdziwa historia kobiety, która nie bała się stanąć do walki z ludźmi, którzy zniszczyli jej dzieciństwo. Do walki z własną matką, która dopuściła się zdrady najcięższej ze wszystkich...
Zwykła biedna rodzina z robotniczych przedmieść Edynburga. Za drzwiami komunalnych mieszkań i domków, dzieją się rzeczy, jakie trudno sobie wyobrazić. Dwie siostry - pięcioletnia i czteroletnia - wykorzystywane seksualnie przez ojczyma, rodzinę, obcych ludzi. A wszystko za wiedzą i przy aktywnym udziale ich rodzonej matki. Matki, która zdradziła własne dzieci. Jak ona mogła?
Mario Vargas Llosa nigdy nie był grzecznym chłopcem. W swojej wspomnieniach bez cenzury pisze o wybrykach młodości, szalonych miłościach i początkach pisarstwa. Trudna relacja z ojcem, który zostawił matkę w ciąży, i pisanie jako rodzaj buntu przeciwko niemu. Lata spędzone w szkole wojskowej Leoncio Prado, które stały się kanwą jego głośnego debiutu Miasto i psy. Skandaliczny ślub z "ciotką Julią", miłość do kuzynki Patrycji, która stanie się jego drugą żoną, czy burdel zwany Zielonym Domem. To tylko niektóre z wielu sensacji, jakie odkrywa przed nami niezwykły pisarz. Kto czytał powieści Vargasa Llosy, odnajdzie tu wiele znanych już wątków, a kto nie czytał, nabierze wielkiej ochoty...
UWAGI:
U góry okł.: Nobel 2010.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
