Miejska Biblioteka Publiczna

W dobre dni mama Sally uśmiecha się ciepło i rozczesuje jasne włosy córeczki. W czarne dni płacze albo leży nieruchomo w łóżku, albo odwraca się twarzą do ściany. Jest obojętna na wszystko. Depresja odbiera tej pięknej młodej kobiecie wolę życia. W czarne dni córeczką zajmuje się tatuś. Sally ma trzy lata, kiedy tatuś po raz pierwszy dotyka ją podczas kąpieli. Dziewczynka nie ma oparcia w matce, pogrążającej się w depresji, obojętnej na wszystko, nawet na cierpienie własnego dziecka. Sally jest zupełnie sama - z tatusiem, który zmusza ją do coraz straszniejszych rzeczy. A ona wciąż ma nadzieję, że mama przyjdzie jej z pomocą. Ta nadzieja umiera wraz ze śmiercią matki. Teraz ojciec jest bezkarny. Dla sześcioletniej Sally zaczyna się koszmar, który naznaczy jej życie na zawsze. Przeżyta trauma nie pozwalała dorosłej Sally zbudować trwałych związków. Musiało minąć wiele lat, zanim znalazła szczęście i miłość.

W światowym bestsellerze "Tylko nie mów mamie" Toni Maguire opisała szokującą historię swojego dzieciństwa i zdrady matki. Matki, która przez osiem lat pozwalała, by ojciec molestował małą Antoinette - aż do chwili, gdy dziewczynka zaszła w ciążę i o mało nie przypłaciła tego śmiercią. A wszyscy ją potępili... Teraz, kiedy ojciec nareszcie zniknął z jej życia, Toni wybacza matce. Wierzy, że mogą znów być razem szczęśliwe. To jej najlepsze chwile, wypełnione spokojem i nadzieją. Bez ojca między nią a matką nawiązuje się serdeczna więź. Toni snuje plany na przyszłość, zyskuje pewność siebie, poczucie własnej wartości. Aż pewnego dnia zastaje ojca w swoim ukochanym fotelu. Wrócił. O dwa lata za wcześnie. Dla Toni koszmar zaczyna się na nowo... Dziewczynka wciąż rozpaczliwie wierzy, że matka potrafi wybrać pomiędzy bezpieczeństwem córki a mężem. I matka wybiera... To dla Toni ostateczny cios. Załamana, zrozpaczona, samotna czuje, że nie potrafi już żyć. Pogłębiająca się depresja prowadzi ją znów na oddział szpitala psychiatrycznego. Lecz kiedy Toni myśli, że sięgnęła już ostatniego kręgu piekła, okazuje się, że to, czego bała sie najbardziej, jest dopiero przed nią...

Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet, łatwo dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam, byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny opuszczony dzień w szkole. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą energią usiłowała ustalić przyczynę: prowadziła córkę od lekarza do lekarza, sugerowała badania - nawet operację na otwartym sercu! Ale specjaliści nie potrafili określić, co dolega Julie. Dziewczynka czuła się coraz gorzej - przez 16 lat, dopóki nie trafiła do rodziny zastępczej, a matka przed sąd. Ale dopiero 24-letnia Julie dowiedziała się, dlaczego przeżyła to, co przeżyła. Usłyszała o zastępczym zespole Manchhausena, przerażającej i tragicznej w skutkach formie znęcania się rodziców nad dziećmi. Jej autobiograficzna książka to pierwsza relacja ofiary i bezprecedensowy opis przeżyć dziecka maltretowanego przez matkę. Julie Gregory odważyła się przedrzeć przez koszmarne wspomnienia, odbywając bolesną wędrówkę w poszukiwaniu prawdy o utraconym dzieciństwie.

Dziewięcioletni Jenson pojawia się u Watsonów niepodziewanie. Opieka społeczna zabrała go z domu zaledwie pół godziny wcześniej. Był sam, bo jego matka wyjechała ze swoim chłopakiem na wakacje... Kilka tygodni później Casey dowiaduje się równie nagle, że ma się zaopiekować jeszcze jednym dziewięciolatkiem. Georgie cierpi na autyzm. Od urodzenia jest w domu dziecka, który teraz ma być zamknięty. Casey jak zwykle nie chce odmówić. Nie przeczuwa, na co narazi siebie i swoją rodzinę. Jenson jest agresywny i od początku prześladuje Georgiego. Georgie źle znosi zmiany, a stres pogłębia jego chorobę. Casey zaczyna wątpić, czy poradzi sobie z okrucieństwem Jensona. Nie wie, jak bardzo mroczna jest jego przeszłość. I jak niezwykła więź powstanie wkrótce pomiędzy dwoma tak skrzywdzonymi przez życie chłopcami.

Emma ma czternaście lat i jest jeszcze dzieckiem które nigdy nie zaznało miłości. Była w kilku rodzinach zastępczych, a gdy zaszła w ciążę, własna matka wyrzuciła ją z domu. Razem z synkiem trafi a do Casey. Watsonowie z miejsca zakochują się w chłopczyku, ale trudno jest im poradzić sobie z zachowaniem Emmy i jej brakiem odpowiedzialności. Jednak im lepiej Casey poznaje Emmę, tym mocniej jest przekonana, że ta samotna, pozbawiona wsparcia dziewczyna może stać się wspaniałą matką. Dlatego jest jej tak trudno dokonać wyboru: pomóc zdesperowanej nastolatce pragnącej odmienić swoje życie czy odebrać jej dziecko, by zapewnić mu bezpieczny dom? Nie przeczuwa, że wkrótce dojdzie do tragedii...

Jane miała cztery lata, kiedy w jej domu pojawił się Richard i zamienił jej życie w piekło.Osiemnastoletni konkubent matki Jane od początku nienawidzi swojej pasierbicy. Z sadystyczną przyjemnością dręczy dziewczynkę: upokarza, pastwi się nad nią fizycznie i psychicznie na wszystkie możliwe sposoby, wykorzystuje seksualnie, spełniając swoje najbardziej perwersyjne fantazje. Wymyślanie coraz to nowych tortur sprawia mu wynaturzoną przyjemność. Jest mistrzem zastraszania i manipulacji.Od pierwszego dnia Jane staje się jego niewolnicą - w każdym tego słowa znaczeniu. Jest więźniem zdanym na łaskę swojego oprawcy. Nie ma dokąd uciec, nie ma się komu poskarżyć. Matka, rodzina, sąsiedzi - wszyscy sterroryzowani przez agresywnego psychopatę, milczą. Nikt nie przychodzi katowanej dziewczynce z pomocą. Nawet matka.Ten horror trwał przez siedemnaście lat. Dopiero dwudziestojednoletnia Jane znalazła w sobie siłę, by wyrwać się z przerażającego kręgu psychicznego i fizycznego terroru, i emocjonalnego uzależnienia od swojego kata. Zdołała uciec, by być z mężczyzną, którego kochała. Ale dopiero po kolejnych pięciu latach życia w ukryciu zdobyła się na odwagę, by pójść na policję. Jej ojczym trafił do więzienia. Ale dla Jane koszmar się jeszcze nie skończył..

Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie...Patrzy na matkę i widzi siebie - małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I, o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć. Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, u boku dystyngowanej matki i kochającej babci. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. A po przeprowadzce do Irlandii, do rodzinnej wsi ojca, zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją, nie tak jak ojciec całuje córkę. "Tylko nie mów mamie - ostrzega - bo przestanie cię kochać". Jednak Toni mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni ma z tatusiem wspólną "tajemnicę" - przez osiem lat. Molestowanie, gwałty, ciąża, próba samobójcza - to wszystko dzieje się na oczach matki, ślepej i głuchej na krzywdę własnego dziecka. A kiedy wreszcie prawda wychodzi na jaw, Antoinette zostaje osądzona i odrzucona przez otoczenie, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji, i znów musi polegać tylko na sobie i w sobie znaleźć nadzieję i siłę na zbudowanie szczęśliwego życia.

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która od lat choruje na stwardnienie rozsiane. Gdy mama trafi a do szpitala, dziewczynką zajmuje się Casey Watson... Casey ma doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale tym razem od początku czuje, że Abby jest inna: odkrywa ze zdumieniem, że Abby sama i w tajemnicy przed wszystkimi opiekowała się mamą. Od najmłodszych lat zajmowała się chorą i prowadziła dom. A matka pozwalała, by malutkie dziecko przez lata wykonywało obowiązki dorosłych, niosąc ciężar odpowiedzialności i ciągłego lęku. Wkrótce okazuje się, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę - nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey. Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby czy nawet kosztem swojego osobistego zagrożenia szukać prawdy o przeszłości dziecka okradzionego z dzieciństwa.

"Casey, przyjedź na posterunek policji. Jedenastolatek ugodził nożem macochę. Nie ma się nim kto zająć...". Tak oto Casey poznaje Tylera. Od początku czuje, że musi zrobić dla niego wszystko, co w jej mocy. Chłopak ma ataki wściekłości i niszczycielskiej furii, próbuje nawet zaatakować Casey. Jakie cierpienie kryje się za jego agresją? Casey stopniowo dowiaduje się prawdy... Kiedy Tyler miał trzy lata, jego matka heroinistka zmarła z przedawkowania - na jego oczach. Tylera znaleziono dwa dni później, wycieńczonego i przerażonego. Przekazano go ojcu, który go nie chciał i macosze, która go biła. Chociaż potworna przeszłość ciąży na życiu chłopca, Casey i jej mąż Mike desperacko chcą go ratować. Są jego ostatnią szansą i zawzięcie walczą o to opuszczone dziecko. Lecz nagle dochodzi do tragedii...

W dobre dni mama Sally uśmiecha się ciepło i rozczesuje jasne włosy córeczki. W czarne dni płacze albo leży nieruchomo w łóżku, albo odwraca się twarzą do ściany. Jest obojętna na wszystko. Depresja odbiera tej pięknej młodej kobiecie wolę życia. W czarne dni córeczką zajmuje się tatuś. Sally ma trzy lata, kiedy tatuś po raz pierwszy dotyka ją podczas kąpieli. Dziewczynka nie ma oparcia w matce, pogrążającej się w depresji, obojętnej na wszystko, nawet na cierpienie własnego dziecka. Sally jest zupełnie sama - z tatusiem, który zmusza ją do coraz straszniejszych rzeczy. A ona wciąż ma nadzieję, że mama przyjdzie jej z pomocą. Ta nadzieja umiera wraz ze śmiercią matki. Teraz ojciec jest bezkarny. Dla sześcioletniej Sally zaczyna się koszmar, który naznaczy jej życie na zawsze. Przeżyta trauma nie pozwalała dorosłej Sally zbudować trwałych związków. Musiało minąć wiele lat, zanim znalazła szczęście i miłość.

W światowym bestsellerze "Tylko nie mów mamie" Toni Maguire opisała szokującą historię swojego dzieciństwa i zdrady matki. Matki, która przez osiem lat pozwalała, by ojciec molestował małą Antoinette - aż do chwili, gdy dziewczynka zaszła w ciążę i o mało nie przypłaciła tego śmiercią. A wszyscy ją potępili... Teraz, kiedy ojciec nareszcie zniknął z jej życia, Toni wybacza matce. Wierzy, że mogą znów być razem szczęśliwe. To jej najlepsze chwile, wypełnione spokojem i nadzieją. Bez ojca między nią a matką nawiązuje się serdeczna więź. Toni snuje plany na przyszłość, zyskuje pewność siebie, poczucie własnej wartości. Aż pewnego dnia zastaje ojca w swoim ukochanym fotelu. Wrócił. O dwa lata za wcześnie. Dla Toni koszmar zaczyna się na nowo... Dziewczynka wciąż rozpaczliwie wierzy, że matka potrafi wybrać pomiędzy bezpieczeństwem córki a mężem. I matka wybiera... To dla Toni ostateczny cios. Załamana, zrozpaczona, samotna czuje, że nie potrafi już żyć. Pogłębiająca się depresja prowadzi ją znów na oddział szpitala psychiatrycznego. Lecz kiedy Toni myśli, że sięgnęła już ostatniego kręgu piekła, okazuje się, że to, czego bała sie najbardziej, jest dopiero przed nią...

Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet, łatwo dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam, byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny opuszczony dzień w szkole. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą energią usiłowała ustalić przyczynę: prowadziła córkę od lekarza do lekarza, sugerowała badania - nawet operację na otwartym sercu! Ale specjaliści nie potrafili określić, co dolega Julie. Dziewczynka czuła się coraz gorzej - przez 16 lat, dopóki nie trafiła do rodziny zastępczej, a matka przed sąd. Ale dopiero 24-letnia Julie dowiedziała się, dlaczego przeżyła to, co przeżyła. Usłyszała o zastępczym zespole Manchhausena, przerażającej i tragicznej w skutkach formie znęcania się rodziców nad dziećmi. Jej autobiograficzna książka to pierwsza relacja ofiary i bezprecedensowy opis przeżyć dziecka maltretowanego przez matkę. Julie Gregory odważyła się przedrzeć przez koszmarne wspomnienia, odbywając bolesną wędrówkę w poszukiwaniu prawdy o utraconym dzieciństwie.

Dziewięcioletni Jenson pojawia się u Watsonów niepodziewanie. Opieka społeczna zabrała go z domu zaledwie pół godziny wcześniej. Był sam, bo jego matka wyjechała ze swoim chłopakiem na wakacje... Kilka tygodni później Casey dowiaduje się równie nagle, że ma się zaopiekować jeszcze jednym dziewięciolatkiem. Georgie cierpi na autyzm. Od urodzenia jest w domu dziecka, który teraz ma być zamknięty. Casey jak zwykle nie chce odmówić. Nie przeczuwa, na co narazi siebie i swoją rodzinę. Jenson jest agresywny i od początku prześladuje Georgiego. Georgie źle znosi zmiany, a stres pogłębia jego chorobę. Casey zaczyna wątpić, czy poradzi sobie z okrucieństwem Jensona. Nie wie, jak bardzo mroczna jest jego przeszłość. I jak niezwykła więź powstanie wkrótce pomiędzy dwoma tak skrzywdzonymi przez życie chłopcami.

Emma ma czternaście lat i jest jeszcze dzieckiem które nigdy nie zaznało miłości. Była w kilku rodzinach zastępczych, a gdy zaszła w ciążę, własna matka wyrzuciła ją z domu. Razem z synkiem trafi a do Casey. Watsonowie z miejsca zakochują się w chłopczyku, ale trudno jest im poradzić sobie z zachowaniem Emmy i jej brakiem odpowiedzialności. Jednak im lepiej Casey poznaje Emmę, tym mocniej jest przekonana, że ta samotna, pozbawiona wsparcia dziewczyna może stać się wspaniałą matką. Dlatego jest jej tak trudno dokonać wyboru: pomóc zdesperowanej nastolatce pragnącej odmienić swoje życie czy odebrać jej dziecko, by zapewnić mu bezpieczny dom? Nie przeczuwa, że wkrótce dojdzie do tragedii...

Jane miała cztery lata, kiedy w jej domu pojawił się Richard i zamienił jej życie w piekło.Osiemnastoletni konkubent matki Jane od początku nienawidzi swojej pasierbicy. Z sadystyczną przyjemnością dręczy dziewczynkę: upokarza, pastwi się nad nią fizycznie i psychicznie na wszystkie możliwe sposoby, wykorzystuje seksualnie, spełniając swoje najbardziej perwersyjne fantazje. Wymyślanie coraz to nowych tortur sprawia mu wynaturzoną przyjemność. Jest mistrzem zastraszania i manipulacji.Od pierwszego dnia Jane staje się jego niewolnicą - w każdym tego słowa znaczeniu. Jest więźniem zdanym na łaskę swojego oprawcy. Nie ma dokąd uciec, nie ma się komu poskarżyć. Matka, rodzina, sąsiedzi - wszyscy sterroryzowani przez agresywnego psychopatę, milczą. Nikt nie przychodzi katowanej dziewczynce z pomocą. Nawet matka.Ten horror trwał przez siedemnaście lat. Dopiero dwudziestojednoletnia Jane znalazła w sobie siłę, by wyrwać się z przerażającego kręgu psychicznego i fizycznego terroru, i emocjonalnego uzależnienia od swojego kata. Zdołała uciec, by być z mężczyzną, którego kochała. Ale dopiero po kolejnych pięciu latach życia w ukryciu zdobyła się na odwagę, by pójść na policję. Jej ojczym trafił do więzienia. Ale dla Jane koszmar się jeszcze nie skończył..

Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie...Patrzy na matkę i widzi siebie - małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I, o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć. Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, u boku dystyngowanej matki i kochającej babci. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. A po przeprowadzce do Irlandii, do rodzinnej wsi ojca, zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją, nie tak jak ojciec całuje córkę. "Tylko nie mów mamie - ostrzega - bo przestanie cię kochać". Jednak Toni mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni ma z tatusiem wspólną "tajemnicę" - przez osiem lat. Molestowanie, gwałty, ciąża, próba samobójcza - to wszystko dzieje się na oczach matki, ślepej i głuchej na krzywdę własnego dziecka. A kiedy wreszcie prawda wychodzi na jaw, Antoinette zostaje osądzona i odrzucona przez otoczenie, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji, i znów musi polegać tylko na sobie i w sobie znaleźć nadzieję i siłę na zbudowanie szczęśliwego życia.

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która od lat choruje na stwardnienie rozsiane. Gdy mama trafi a do szpitala, dziewczynką zajmuje się Casey Watson... Casey ma doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale tym razem od początku czuje, że Abby jest inna: odkrywa ze zdumieniem, że Abby sama i w tajemnicy przed wszystkimi opiekowała się mamą. Od najmłodszych lat zajmowała się chorą i prowadziła dom. A matka pozwalała, by malutkie dziecko przez lata wykonywało obowiązki dorosłych, niosąc ciężar odpowiedzialności i ciągłego lęku. Wkrótce okazuje się, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę - nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey. Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby czy nawet kosztem swojego osobistego zagrożenia szukać prawdy o przeszłości dziecka okradzionego z dzieciństwa.

"Casey, przyjedź na posterunek policji. Jedenastolatek ugodził nożem macochę. Nie ma się nim kto zająć...". Tak oto Casey poznaje Tylera. Od początku czuje, że musi zrobić dla niego wszystko, co w jej mocy. Chłopak ma ataki wściekłości i niszczycielskiej furii, próbuje nawet zaatakować Casey. Jakie cierpienie kryje się za jego agresją? Casey stopniowo dowiaduje się prawdy... Kiedy Tyler miał trzy lata, jego matka heroinistka zmarła z przedawkowania - na jego oczach. Tylera znaleziono dwa dni później, wycieńczonego i przerażonego. Przekazano go ojcu, który go nie chciał i macosze, która go biła. Chociaż potworna przeszłość ciąży na życiu chłopca, Casey i jej mąż Mike desperacko chcą go ratować. Są jego ostatnią szansą i zawzięcie walczą o to opuszczone dziecko. Lecz nagle dochodzi do tragedii...

W dobre dni mama Sally uśmiecha się ciepło i rozczesuje jasne włosy córeczki. W czarne dni płacze albo leży nieruchomo w łóżku, albo odwraca się twarzą do ściany. Jest obojętna na wszystko. Depresja odbiera tej pięknej młodej kobiecie wolę życia. W czarne dni córeczką zajmuje się tatuś. Sally ma trzy lata, kiedy tatuś po raz pierwszy dotyka ją podczas kąpieli. Dziewczynka nie ma oparcia w matce, pogrążającej się w depresji, obojętnej na wszystko, nawet na cierpienie własnego dziecka. Sally jest zupełnie sama - z tatusiem, który zmusza ją do coraz straszniejszych rzeczy. A ona wciąż ma nadzieję, że mama przyjdzie jej z pomocą. Ta nadzieja umiera wraz ze śmiercią matki. Teraz ojciec jest bezkarny. Dla sześcioletniej Sally zaczyna się koszmar, który naznaczy jej życie na zawsze. Przeżyta trauma nie pozwalała dorosłej Sally zbudować trwałych związków. Musiało minąć wiele lat, zanim znalazła szczęście i miłość.

W światowym bestsellerze "Tylko nie mów mamie" Toni Maguire opisała szokującą historię swojego dzieciństwa i zdrady matki. Matki, która przez osiem lat pozwalała, by ojciec molestował małą Antoinette - aż do chwili, gdy dziewczynka zaszła w ciążę i o mało nie przypłaciła tego śmiercią. A wszyscy ją potępili... Teraz, kiedy ojciec nareszcie zniknął z jej życia, Toni wybacza matce. Wierzy, że mogą znów być razem szczęśliwe. To jej najlepsze chwile, wypełnione spokojem i nadzieją. Bez ojca między nią a matką nawiązuje się serdeczna więź. Toni snuje plany na przyszłość, zyskuje pewność siebie, poczucie własnej wartości. Aż pewnego dnia zastaje ojca w swoim ukochanym fotelu. Wrócił. O dwa lata za wcześnie. Dla Toni koszmar zaczyna się na nowo... Dziewczynka wciąż rozpaczliwie wierzy, że matka potrafi wybrać pomiędzy bezpieczeństwem córki a mężem. I matka wybiera... To dla Toni ostateczny cios. Załamana, zrozpaczona, samotna czuje, że nie potrafi już żyć. Pogłębiająca się depresja prowadzi ją znów na oddział szpitala psychiatrycznego. Lecz kiedy Toni myśli, że sięgnęła już ostatniego kręgu piekła, okazuje się, że to, czego bała sie najbardziej, jest dopiero przed nią...

Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet, łatwo dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam, byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny opuszczony dzień w szkole. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą energią usiłowała ustalić przyczynę: prowadziła córkę od lekarza do lekarza, sugerowała badania - nawet operację na otwartym sercu! Ale specjaliści nie potrafili określić, co dolega Julie. Dziewczynka czuła się coraz gorzej - przez 16 lat, dopóki nie trafiła do rodziny zastępczej, a matka przed sąd. Ale dopiero 24-letnia Julie dowiedziała się, dlaczego przeżyła to, co przeżyła. Usłyszała o zastępczym zespole Manchhausena, przerażającej i tragicznej w skutkach formie znęcania się rodziców nad dziećmi. Jej autobiograficzna książka to pierwsza relacja ofiary i bezprecedensowy opis przeżyć dziecka maltretowanego przez matkę. Julie Gregory odważyła się przedrzeć przez koszmarne wspomnienia, odbywając bolesną wędrówkę w poszukiwaniu prawdy o utraconym dzieciństwie.

Dziewięcioletni Jenson pojawia się u Watsonów niepodziewanie. Opieka społeczna zabrała go z domu zaledwie pół godziny wcześniej. Był sam, bo jego matka wyjechała ze swoim chłopakiem na wakacje... Kilka tygodni później Casey dowiaduje się równie nagle, że ma się zaopiekować jeszcze jednym dziewięciolatkiem. Georgie cierpi na autyzm. Od urodzenia jest w domu dziecka, który teraz ma być zamknięty. Casey jak zwykle nie chce odmówić. Nie przeczuwa, na co narazi siebie i swoją rodzinę. Jenson jest agresywny i od początku prześladuje Georgiego. Georgie źle znosi zmiany, a stres pogłębia jego chorobę. Casey zaczyna wątpić, czy poradzi sobie z okrucieństwem Jensona. Nie wie, jak bardzo mroczna jest jego przeszłość. I jak niezwykła więź powstanie wkrótce pomiędzy dwoma tak skrzywdzonymi przez życie chłopcami.

Emma ma czternaście lat i jest jeszcze dzieckiem które nigdy nie zaznało miłości. Była w kilku rodzinach zastępczych, a gdy zaszła w ciążę, własna matka wyrzuciła ją z domu. Razem z synkiem trafi a do Casey. Watsonowie z miejsca zakochują się w chłopczyku, ale trudno jest im poradzić sobie z zachowaniem Emmy i jej brakiem odpowiedzialności. Jednak im lepiej Casey poznaje Emmę, tym mocniej jest przekonana, że ta samotna, pozbawiona wsparcia dziewczyna może stać się wspaniałą matką. Dlatego jest jej tak trudno dokonać wyboru: pomóc zdesperowanej nastolatce pragnącej odmienić swoje życie czy odebrać jej dziecko, by zapewnić mu bezpieczny dom? Nie przeczuwa, że wkrótce dojdzie do tragedii...

Jane miała cztery lata, kiedy w jej domu pojawił się Richard i zamienił jej życie w piekło.Osiemnastoletni konkubent matki Jane od początku nienawidzi swojej pasierbicy. Z sadystyczną przyjemnością dręczy dziewczynkę: upokarza, pastwi się nad nią fizycznie i psychicznie na wszystkie możliwe sposoby, wykorzystuje seksualnie, spełniając swoje najbardziej perwersyjne fantazje. Wymyślanie coraz to nowych tortur sprawia mu wynaturzoną przyjemność. Jest mistrzem zastraszania i manipulacji.Od pierwszego dnia Jane staje się jego niewolnicą - w każdym tego słowa znaczeniu. Jest więźniem zdanym na łaskę swojego oprawcy. Nie ma dokąd uciec, nie ma się komu poskarżyć. Matka, rodzina, sąsiedzi - wszyscy sterroryzowani przez agresywnego psychopatę, milczą. Nikt nie przychodzi katowanej dziewczynce z pomocą. Nawet matka.Ten horror trwał przez siedemnaście lat. Dopiero dwudziestojednoletnia Jane znalazła w sobie siłę, by wyrwać się z przerażającego kręgu psychicznego i fizycznego terroru, i emocjonalnego uzależnienia od swojego kata. Zdołała uciec, by być z mężczyzną, którego kochała. Ale dopiero po kolejnych pięciu latach życia w ukryciu zdobyła się na odwagę, by pójść na policję. Jej ojczym trafił do więzienia. Ale dla Jane koszmar się jeszcze nie skończył..

Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie...Patrzy na matkę i widzi siebie - małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I, o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć. Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, u boku dystyngowanej matki i kochającej babci. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. A po przeprowadzce do Irlandii, do rodzinnej wsi ojca, zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją, nie tak jak ojciec całuje córkę. "Tylko nie mów mamie - ostrzega - bo przestanie cię kochać". Jednak Toni mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni ma z tatusiem wspólną "tajemnicę" - przez osiem lat. Molestowanie, gwałty, ciąża, próba samobójcza - to wszystko dzieje się na oczach matki, ślepej i głuchej na krzywdę własnego dziecka. A kiedy wreszcie prawda wychodzi na jaw, Antoinette zostaje osądzona i odrzucona przez otoczenie, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji, i znów musi polegać tylko na sobie i w sobie znaleźć nadzieję i siłę na zbudowanie szczęśliwego życia.

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która od lat choruje na stwardnienie rozsiane. Gdy mama trafi a do szpitala, dziewczynką zajmuje się Casey Watson... Casey ma doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale tym razem od początku czuje, że Abby jest inna: odkrywa ze zdumieniem, że Abby sama i w tajemnicy przed wszystkimi opiekowała się mamą. Od najmłodszych lat zajmowała się chorą i prowadziła dom. A matka pozwalała, by malutkie dziecko przez lata wykonywało obowiązki dorosłych, niosąc ciężar odpowiedzialności i ciągłego lęku. Wkrótce okazuje się, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę - nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey. Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby czy nawet kosztem swojego osobistego zagrożenia szukać prawdy o przeszłości dziecka okradzionego z dzieciństwa.

"Casey, przyjedź na posterunek policji. Jedenastolatek ugodził nożem macochę. Nie ma się nim kto zająć...". Tak oto Casey poznaje Tylera. Od początku czuje, że musi zrobić dla niego wszystko, co w jej mocy. Chłopak ma ataki wściekłości i niszczycielskiej furii, próbuje nawet zaatakować Casey. Jakie cierpienie kryje się za jego agresją? Casey stopniowo dowiaduje się prawdy... Kiedy Tyler miał trzy lata, jego matka heroinistka zmarła z przedawkowania - na jego oczach. Tylera znaleziono dwa dni później, wycieńczonego i przerażonego. Przekazano go ojcu, który go nie chciał i macosze, która go biła. Chociaż potworna przeszłość ciąży na życiu chłopca, Casey i jej mąż Mike desperacko chcą go ratować. Są jego ostatnią szansą i zawzięcie walczą o to opuszczone dziecko. Lecz nagle dochodzi do tragedii...

W dobre dni mama Sally uśmiecha się ciepło i rozczesuje jasne włosy córeczki. W czarne dni płacze albo leży nieruchomo w łóżku, albo odwraca się twarzą do ściany. Jest obojętna na wszystko. Depresja odbiera tej pięknej młodej kobiecie wolę życia. W czarne dni córeczką zajmuje się tatuś. Sally ma trzy lata, kiedy tatuś po raz pierwszy dotyka ją podczas kąpieli. Dziewczynka nie ma oparcia w matce, pogrążającej się w depresji, obojętnej na wszystko, nawet na cierpienie własnego dziecka. Sally jest zupełnie sama - z tatusiem, który zmusza ją do coraz straszniejszych rzeczy. A ona wciąż ma nadzieję, że mama przyjdzie jej z pomocą. Ta nadzieja umiera wraz ze śmiercią matki. Teraz ojciec jest bezkarny. Dla sześcioletniej Sally zaczyna się koszmar, który naznaczy jej życie na zawsze. Przeżyta trauma nie pozwalała dorosłej Sally zbudować trwałych związków. Musiało minąć wiele lat, zanim znalazła szczęście i miłość.

W światowym bestsellerze "Tylko nie mów mamie" Toni Maguire opisała szokującą historię swojego dzieciństwa i zdrady matki. Matki, która przez osiem lat pozwalała, by ojciec molestował małą Antoinette - aż do chwili, gdy dziewczynka zaszła w ciążę i o mało nie przypłaciła tego śmiercią. A wszyscy ją potępili... Teraz, kiedy ojciec nareszcie zniknął z jej życia, Toni wybacza matce. Wierzy, że mogą znów być razem szczęśliwe. To jej najlepsze chwile, wypełnione spokojem i nadzieją. Bez ojca między nią a matką nawiązuje się serdeczna więź. Toni snuje plany na przyszłość, zyskuje pewność siebie, poczucie własnej wartości. Aż pewnego dnia zastaje ojca w swoim ukochanym fotelu. Wrócił. O dwa lata za wcześnie. Dla Toni koszmar zaczyna się na nowo... Dziewczynka wciąż rozpaczliwie wierzy, że matka potrafi wybrać pomiędzy bezpieczeństwem córki a mężem. I matka wybiera... To dla Toni ostateczny cios. Załamana, zrozpaczona, samotna czuje, że nie potrafi już żyć. Pogłębiająca się depresja prowadzi ją znów na oddział szpitala psychiatrycznego. Lecz kiedy Toni myśli, że sięgnęła już ostatniego kręgu piekła, okazuje się, że to, czego bała sie najbardziej, jest dopiero przed nią...

Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet, łatwo dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam, byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny opuszczony dzień w szkole. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą energią usiłowała ustalić przyczynę: prowadziła córkę od lekarza do lekarza, sugerowała badania - nawet operację na otwartym sercu! Ale specjaliści nie potrafili określić, co dolega Julie. Dziewczynka czuła się coraz gorzej - przez 16 lat, dopóki nie trafiła do rodziny zastępczej, a matka przed sąd. Ale dopiero 24-letnia Julie dowiedziała się, dlaczego przeżyła to, co przeżyła. Usłyszała o zastępczym zespole Manchhausena, przerażającej i tragicznej w skutkach formie znęcania się rodziców nad dziećmi. Jej autobiograficzna książka to pierwsza relacja ofiary i bezprecedensowy opis przeżyć dziecka maltretowanego przez matkę. Julie Gregory odważyła się przedrzeć przez koszmarne wspomnienia, odbywając bolesną wędrówkę w poszukiwaniu prawdy o utraconym dzieciństwie.

Dziewięcioletni Jenson pojawia się u Watsonów niepodziewanie. Opieka społeczna zabrała go z domu zaledwie pół godziny wcześniej. Był sam, bo jego matka wyjechała ze swoim chłopakiem na wakacje... Kilka tygodni później Casey dowiaduje się równie nagle, że ma się zaopiekować jeszcze jednym dziewięciolatkiem. Georgie cierpi na autyzm. Od urodzenia jest w domu dziecka, który teraz ma być zamknięty. Casey jak zwykle nie chce odmówić. Nie przeczuwa, na co narazi siebie i swoją rodzinę. Jenson jest agresywny i od początku prześladuje Georgiego. Georgie źle znosi zmiany, a stres pogłębia jego chorobę. Casey zaczyna wątpić, czy poradzi sobie z okrucieństwem Jensona. Nie wie, jak bardzo mroczna jest jego przeszłość. I jak niezwykła więź powstanie wkrótce pomiędzy dwoma tak skrzywdzonymi przez życie chłopcami.

Emma ma czternaście lat i jest jeszcze dzieckiem które nigdy nie zaznało miłości. Była w kilku rodzinach zastępczych, a gdy zaszła w ciążę, własna matka wyrzuciła ją z domu. Razem z synkiem trafi a do Casey. Watsonowie z miejsca zakochują się w chłopczyku, ale trudno jest im poradzić sobie z zachowaniem Emmy i jej brakiem odpowiedzialności. Jednak im lepiej Casey poznaje Emmę, tym mocniej jest przekonana, że ta samotna, pozbawiona wsparcia dziewczyna może stać się wspaniałą matką. Dlatego jest jej tak trudno dokonać wyboru: pomóc zdesperowanej nastolatce pragnącej odmienić swoje życie czy odebrać jej dziecko, by zapewnić mu bezpieczny dom? Nie przeczuwa, że wkrótce dojdzie do tragedii...

Jane miała cztery lata, kiedy w jej domu pojawił się Richard i zamienił jej życie w piekło.Osiemnastoletni konkubent matki Jane od początku nienawidzi swojej pasierbicy. Z sadystyczną przyjemnością dręczy dziewczynkę: upokarza, pastwi się nad nią fizycznie i psychicznie na wszystkie możliwe sposoby, wykorzystuje seksualnie, spełniając swoje najbardziej perwersyjne fantazje. Wymyślanie coraz to nowych tortur sprawia mu wynaturzoną przyjemność. Jest mistrzem zastraszania i manipulacji.Od pierwszego dnia Jane staje się jego niewolnicą - w każdym tego słowa znaczeniu. Jest więźniem zdanym na łaskę swojego oprawcy. Nie ma dokąd uciec, nie ma się komu poskarżyć. Matka, rodzina, sąsiedzi - wszyscy sterroryzowani przez agresywnego psychopatę, milczą. Nikt nie przychodzi katowanej dziewczynce z pomocą. Nawet matka.Ten horror trwał przez siedemnaście lat. Dopiero dwudziestojednoletnia Jane znalazła w sobie siłę, by wyrwać się z przerażającego kręgu psychicznego i fizycznego terroru, i emocjonalnego uzależnienia od swojego kata. Zdołała uciec, by być z mężczyzną, którego kochała. Ale dopiero po kolejnych pięciu latach życia w ukryciu zdobyła się na odwagę, by pójść na policję. Jej ojczym trafił do więzienia. Ale dla Jane koszmar się jeszcze nie skończył..

Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie...Patrzy na matkę i widzi siebie - małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I, o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć. Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, u boku dystyngowanej matki i kochającej babci. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. A po przeprowadzce do Irlandii, do rodzinnej wsi ojca, zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją, nie tak jak ojciec całuje córkę. "Tylko nie mów mamie - ostrzega - bo przestanie cię kochać". Jednak Toni mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni ma z tatusiem wspólną "tajemnicę" - przez osiem lat. Molestowanie, gwałty, ciąża, próba samobójcza - to wszystko dzieje się na oczach matki, ślepej i głuchej na krzywdę własnego dziecka. A kiedy wreszcie prawda wychodzi na jaw, Antoinette zostaje osądzona i odrzucona przez otoczenie, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji, i znów musi polegać tylko na sobie i w sobie znaleźć nadzieję i siłę na zbudowanie szczęśliwego życia.

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która od lat choruje na stwardnienie rozsiane. Gdy mama trafi a do szpitala, dziewczynką zajmuje się Casey Watson... Casey ma doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale tym razem od początku czuje, że Abby jest inna: odkrywa ze zdumieniem, że Abby sama i w tajemnicy przed wszystkimi opiekowała się mamą. Od najmłodszych lat zajmowała się chorą i prowadziła dom. A matka pozwalała, by malutkie dziecko przez lata wykonywało obowiązki dorosłych, niosąc ciężar odpowiedzialności i ciągłego lęku. Wkrótce okazuje się, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę - nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey. Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby czy nawet kosztem swojego osobistego zagrożenia szukać prawdy o przeszłości dziecka okradzionego z dzieciństwa.

"Casey, przyjedź na posterunek policji. Jedenastolatek ugodził nożem macochę. Nie ma się nim kto zająć...". Tak oto Casey poznaje Tylera. Od początku czuje, że musi zrobić dla niego wszystko, co w jej mocy. Chłopak ma ataki wściekłości i niszczycielskiej furii, próbuje nawet zaatakować Casey. Jakie cierpienie kryje się za jego agresją? Casey stopniowo dowiaduje się prawdy... Kiedy Tyler miał trzy lata, jego matka heroinistka zmarła z przedawkowania - na jego oczach. Tylera znaleziono dwa dni później, wycieńczonego i przerażonego. Przekazano go ojcu, który go nie chciał i macosze, która go biła. Chociaż potworna przeszłość ciąży na życiu chłopca, Casey i jej mąż Mike desperacko chcą go ratować. Są jego ostatnią szansą i zawzięcie walczą o to opuszczone dziecko. Lecz nagle dochodzi do tragedii...