Miejska Biblioteka Publiczna

"Urodziłem się z sercem ekscentryka." Niezwykła książka przebojowego artysty, który odkrywa, że najlepszą wersją siebie stał się wtedy, kiedy nauczył się poddawać. Historia życia Bono, pełna luźnych historii, prześmiewcza, wnikliwa i pouczająca, jest ułożona - ale nie nazbyt schludnie - wokół czterdziestu piosenek U2. Artysta dorastał w północnym Dublinie z ojcem katolikiem i matką protestantką, w czasach, kiedy w Irlandii nasilała się przemoc na tle religijnym. Miał czternaście lat gdy stracił matkę i ta bolesna nieobecność zdeterminowała jego późniejsze poszukiwanie rodziny. Dorastał czując się jak przeciętniak, jednak jego życie jest dowodem, że nikt nie jest przeciętny. Twórczość Bono jest chaotyczna, ale kreatywność nigdy go nie opuszcza. w studiu, na scenie, podczas protestów, w korytarzach Kongresu, czy barze na rogu. W książce przeczytamy o zmaganiach artysty z własną agresją, co znajduje odbicie w jego tekstach o miłości i unikaniu przemocy, usłyszymy też wyznanie o "ego większym od poczucia własnej wartości". W ciągu czterech dekad z grupy nastolatków aspirujących do sławy U2 przekształciło się w jeden z najważniejszych zespołów na świecie, a Bono z aktywisty na pół etatu stał się wpływowym działaczem, który walczy o anulowanie długów najbiedniejszych krajów i przekonuje rządy, zwłaszcza rząd Stanów Zjednoczonych, by odpowiedziały na globalny kryzys związany z AIDS. Bono opisuje, jak rodził się PEPFAR, Prezydencki Awaryjny Plan Pomocy ds. AIDS (President’s Emergency Plan for AIDS Relief), wtedy największa w historii medycyny inicjatywa dotycząca ochrony zdrowia, nastawiona na walkę z konkretną chorobą. Pisze też o "faktywistach", czyli działaczach współzałożonej przez niego pozarządowej organizacji ONE, a jej siostrzaną instytucję (RED) opisuje jako "narkotyczną furtkę" do aktywizmu. Fani U2 dowiedzą się dlaczego, według Bono, U2 wciąż istnieje pomimo dziesięcioleci osobistych zmagań i nieporozumień oraz znajdą klucz do zrozumienia najpopularniejszych i najważniejszych piosenek zespołu. Książka otwiera drzwi do wewnętrznego życia Bono. Stale nurtującym go tematem jest marnowanie ludzkiego potencjału, tak samo, jak kwestia wiary, którą porównuje do wyłuskiwania ważnych sygnałów ze zgiełku, do "cichego głosu", który najsilniej słyszy w swoim małżeństwie, muzyce i walce przeciwko skrajnej biedzie. Ale "Surrender" to przede wszystkim historia miłosna, napisana dla żony, którą zaprosił na pierwszą randkę w tym samym tygodniu, gdy zespół miał pierwszą próbę. To Alison Stewart nadaje kierunek każdej ważnej scenie w tej opowieści, przede wszystkim trzeciemu rozdziałowi, w który małżonkowie właśnie wkraczają, mając więcej pytań, niż odpowiedzi dotyczących tego, o co warto walczyć i kiedy się poddać. Bono, urodzony jako Paul David Hewson, od przeszło czterech dekad, razem z U2 wypełnia stadiony na całym świecie. Zespół sprzedał 170 milionów płyt i zdobył 22 nagrody Grammy oraz wiele innych nagród, w tym Freedom of the City przyznawaną przez miasto Dublin, czy Nagrodę Ambasadora Sumienia Amnesty International (Amnesty International’s Ambassadors of Conscience). Mieszka w Dublinie ze swoją żoną Ali i czwórką dzieci. "Surrender" to jego pierwsza książka.

Z autobiografii złożonej z wypowiedzi Jimmy`ego Page`a - mózgu zespołu Led Zeppelin - wyłania się najpełniejszy portret legendarnego gitarzysty, jaki dotąd powstał. Jest to swego rodzaju objawienie.
Książka w formie obszernych wywiadów, przeprowadzanych przez Brada Tolinskiego z artystą w ciągu ponad dwudziestu lat, opowiada o całej karierze Page`a, poczynając od lat najwcześniejszych, gdy wybijał się na pozycję czołowego angielskiego gitarzysty sesyjnego, współpracującego z muzykami tej miary, co: Tom Jones, Shirley Bassey, Eric Clapton oraz zespoły The Kinks i The Who. Jimmy Page szczerze i bezpośrednio zwierza się z dekadenckich, a zarazem niezwykle twórczych lat grania w Led Zeppelin, a także przedsięwzięć, którym się później oddawał. Uzupełnieniem są perełki w rodzaju rozmów Page`a z innymi mistrzami gitary, w tym Jeffem Beckiem oraz Jackiem White`em.

Styczeń 2008 - Odkąd Tadeusz Nalepa przekształcił Blackout w Breakout, do oficjalnego (acz nie ostatecznego) końca działalności grupy upłynęło 12 lat. Ten czas zespół Breakeout poświęcił, by wypełnić smutną socjalistyczną rzeczywistość intensywną barwą swojej muzyki. Krytykowani przez media za sprzyjanie...