Miejska Biblioteka Publiczna

Trudno sobie wyobrazić pejzaż polskiego miasta bez blokowisk. Zgodnie z polityką urbanistyczną ówczesnych władz, miały one odciążać centrum aglomeracji, tworzyć odrębne struktury społeczne i zapewniać powierzchnię do życia dla setek tysięcy mieszkańców.
Ursynów Północny był ostatnią gigantyczną inwestycję budowlaną tego typu. Powstał głównie z wielkiej płyty, a pierwsi mieszkańcy wprowadzali się do swoich M w 1977 roku.
Lidia Pańków w swoim debiutanckim reportażu prowadzi czytelnika labiryntem ursynowskich uliczek, tłumacząc, co łączy dzielnicę z hasłami architektury modernizmu, dlaczego ursynowscy architekci nie lubili Le Corbusiera i jak udało im się przemycić do projektu idee eksperymentu społecznego czasem graniczącego z futurologią.
Autorka kreśli historię dzielnicy, przywołując prywatne opowieści mieszkańców i twórców Ursynowa, pokazując czytelnikowi, jak się na tym blokowisku zgubić i odnaleźć.

Miał ledwie dwadzieścia dwa lata, gdy w 1940 roku trafił do obozu. Przesiedział tam pięć lat. Był dzieckiem warszawskiej ulicy, cwaniakiem, od najmłodszych lat zahartowanym w bójkach, obdarzonym dużym sprytem i humorem. Był twardy, postanowił, że się nie da - i udało mu się. Przeżył, choć wrócił z gruźlicą i zmarł na nią w 1963 roku. Obozowe przeżycia opisał w książce "Pięć lat kacetu" i od razu stał się sławny. Wszyscy orzekli, że to wielki samorodny talent. Miał wówczas lat czterdzieści. Wysoki, mocno zbudowany, lekko pochylony do przodu, jakby szykował się do skoku, z zadziornym spojrzeniem - po prostu kozak. Tam, "na dole", na Czerniakowie - jak sam mówił - tylko kozaki się liczyły. Zarabiał piosenkami warszawskiej ulicy, stał się modny, ludzie chętnie go słuchali. W 1959 roku napisał książkę o latach swego dzieciństwa i młodości "Boso, ale w ostrogach". "Wiesz jaki jestem - mówił o sobie - boso, ale w ostrogach". Przywołał w niej świat przedwojennej Warszawy, ukazał historię obyczaju z przedmieścia, namalował barwne postaci swej grandy, w której "kapować nie wolno, skarżyć nie wolno, odegrać się wolno". "Grzesiuk lubi popisywać się krzepą - pisze Wojciech Żukrowski - prostuje się wewnętrznie, mogąc komuś dać po łbie, sam też bierze cięgi, ale nie skomli, tylko idzie w kąt lizać rany i poprzysięgać wyrównanie rachunku. Jest w nim jakaś romantyczna szlachetność. Nie odgrywa się za swoje niepowodzenia na słabszych, przestrzega zasad walki. Czytając niektóre karty, ma się go ochotę uściskać, klepnąć po przyjacielsku, dodać otuchy: Nie daj się, trzymaj się twardo". I trzyma się!

Książka Stanisława Grzesiuka opowiada o latach dzieciństwa i młodości autora. Przywołał on w niej świat przedwojennej Warszawy, ukazał historię obyczaju z przedmieścia, namalował barwne postaci swojej grandy, w której "kapować nie wolno, skarżyć nie wolno, odegrać się nie wolno".Do kolekcji KsiążkiGöringRoger Manvell, Heinrich Fraenkel Cena: 36,99 zł KsiążkiByć Córką GwiazdyChloe Rayban Cena: 18,49 zł KsiążkiTylko krótko, proszęVáclav Havel Cena: 35,99 zł KsiążkiOkaleczonaKhady Cena: 22,99 zł KsiążkiKL WarschauMaria Trzcińska Cena: 32,49 zł KsiążkiNa linii ogniaPervez Musharraf Cena: 34,96 zł Klienci, którzy kupili ten produkt, wybierali również KsiążkiPięć lat kacetuStanisław Grzesiuk Cena: 31,49 zł KsiążkiNa marginesie życiaStanisław Grzesiuk Cena: 18,49 zł KsiążkiZłyLeopold Tyrmand Cena: 26,99 zł Z importuSlamHornby Nick Cena: 30,99 zł KsiążkiBlender. Ćwiczenia praktyczneMaciej Halber Cena: 24,99 zł KsiążkiPłomienieStanisław Brzozowski Cena: 27,99 zł Empiklopedia Grzesiuk StanisławElektromechanik, który posiadał wrodzony talent pisarski. Autor poruszających książek autobiograficznych i popularyzator piosenek o przedwojennej Warszawie. >>> Zobacz wszystkieRecenzje użytkowników Brak recenzji użytkowników.Szczegółowe dane produktu Wydawca: Książka i WiedzaIlość stron: 264ISBN: 83-05-13460-1EAN: 9788305134606Indeks: 68564605Słowa kluczowebrak tagów dla tego produktuDodaj slowo kluczowe: .Twoja historiaOstatnio oglądane produkty:Boso, ale w ostrogachStanisław Grzesiuk Książki Krew elfówAndrzej Sapkowski Książki Ostatnio oglądane kategorie:/ Książki / Biografie / Dzienniki / Wspomnienia / Pamiętniki & Listy / Książki / Literatura Popularna / SF / Fantasy / Horror Ostatnio wyszukiwane słowa:boso ale Książka Stanisława Grzesiuka opowiada o latach dzieciństwa i młodości autora. Przywołał on w niej świat przedwojennej Warszawy, ukazał historię obyczaju z przedmieścia, namalował barwne postaci swojej grandy, w której "kapować nie wolno, skarżyć nie wolno, odegrać się nie wolno".

Miał ledwie dwadzieścia dwa lata, gdy w 1940 roku trafił do obozu. Przesiedział tam pięć lat. Był dzieckiem warszawskiej ulicy, cwaniakiem, od najmłodszych lat zahartowanym w bójkach, obdarzonym dużym sprytem i humorem. Był twardy, postanowił, że się nie da - i udało mu się. Przeżył, choć wrócił z gruźlicą i zmarł na nią w 1963 roku. Obozowe przeżycia opisał w książce "Pięć lat kacetu" i od razu stał się sławny. Wszyscy orzekli, że to wielki samorodny talent. Miał wówczas lat czterdzieści. Wysoki, mocno zbudowany, lekko pochylony do przodu, jakby szykował się do skoku, z zadziornym spojrzeniem - po prostu kozak. Tam, "na dole", na Czerniakowie - jak sam mówił - tylko kozaki się liczyły. Zarabiał piosenkami warszawskiej ulicy, stał się modny, ludzie chętnie go słuchali. W 1959 roku napisał książkę o latach swego dzieciństwa i młodości "Boso, ale w ostrogach". "Wiesz jaki jestem - mówił o sobie - boso, ale w ostrogach". Przywołał w niej świat przedwojennej Warszawy, ukazał historię obyczaju z przedmieścia, namalował barwne postaci swej grandy, w której "kapować nie wolno, skarżyć nie wolno, odegrać się wolno". "Grzesiuk lubi popisywać się krzepą - pisze Wojciech Żukrowski - prostuje się wewnętrznie, mogąc komuś dać po łbie, sam też bierze cięgi, ale nie skomli, tylko idzie w kąt lizać rany i poprzysięgać wyrównanie rachunku. Jest w nim jakaś romantyczna szlachetność. Nie odgrywa się za swoje niepowodzenia na słabszych, przestrzega zasad walki. Czytając niektóre karty, ma się go ochotę uściskać, klepnąć po przyjacielsku, dodać otuchy: Nie daj się, trzymaj się twardo". I trzyma się!