Wspomnienia Anny Federbusch-Ophir są nie tylko dokumentem własnego losu i przeżyć, ale też zaświadczeniem człowieczeństwa w czasie okupacyjnej nocy. Jest to nie tylko świadectwo humanitaryzmu, ale także swoisty literacki pomnik wystawiony rodzinom, które uratowały Autorkę, jak i innym "Sprawiedliwym".Krzysztof Krasuski (z Posłowia)
"Zapiski z wygnania" Sabiny Baral, to przejmujące opowiadanie-dokument z wydarzeń marcowych, z 1968 roku. Przymusowa emigracja opisana oczami młodej dziewczyny, która wraz z rodziną opuszcza Polskę. Przypomnienie tych dramatycznych wydarzeń staje się równocześnie przestrogą dla przyszłych pokoleń przed wszelkimi rodzajami nienawiści, ksenofobią, antysemityzmem. (Ewa Lipska)
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Sabina Baral.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Janina Bauman od wczesnej młodości prowadziła dzienniki, jednak burzliwe koleje losu sprawiły, że jej wspomnienia z lat wojny musiały czekać kilkadziesiąt lat, zanim mogły ukazać się drukiem. I zanim sama odważyła się do nich wrócić.Autorka opisuje doświadczenia wojny widziane oczyma kilkunastoletniej dziewczyny, ucieczkę z getta oraz lata, kiedy wraz z matką i siostrą ukrywała się w najróżniejszych domach, w Warszawie i pod Krakowem (między innymi u narkomanki, która potrzebowała pieniędzy na morfinę, prostytutki przyjmującej hitlerowców czy okultystki).Janina po wojnie została w Polsce. Wyszła za mąż za Zygmunta Baumana - filozofa i socjologa. W 1968 roku wraz z rodziną wyemigrowała z kraju; początkowo zamieszkali w Izraelu, potem osiedli w Anglii.
Weryfikacja mitów i stereotypów o Polsce, Holokauście i antysemityzmie w interpretacji angielskiej intelektualistki żydowskiego pochodzenia. Historia rodziny Borensztejnów, która przeżyła okupację w Polsce i wyemigrowała do Kanady, opowiedziana przez ich dorosłą córkę, kontestującą rodzinne tradycje. Inicjacyjna wyprawa autorki do Polski, kraju wspominanego i przeklinanego przez jej rodziców. Terapeutyczne spotkanie z przeszłością dziadków i rodziców zatrutych wojennymi przeżyciami. Zrozumienie tych którzy przeżyli i pożegnanie umarłych.Mądre, pozbawione uprzedzeń spojrzenie na żydowską przeszłość wplecioną w historię Polski.Lisa Appignanesi jest angielską pisarką, polskiego pochodzenia, także wykładowcą uniwersyteckim i producentem filmowym. Jako wiceprzewodnicząca brytyjskiego PEN Clubu broni prawa do wolności słowa pisarzy i artystów. Urodziła się w 1946 roku, w Łodzi, wychowała w Paryżu i Montrealu. Obecnie mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii, gdzie jest autorytetem w dziedzinie współczesnych zjawisk kultury i autorką powieści z gatunku psychologicznych thrillerów. Zajmuje się również literaturą faktu, jak uhonorowana nagrodą francuskiego Ministerstwa Kultury biografia Simon de Beauvoire, czy wydane w Polsce Kobiety Freuda i Kabaret. Autobiograficzna książka Żegnając umarłych. Pamiętnik rodzinny, została nominowana do Nagrody im. Charlesa Taylora dla najlepszej powieści w kategorii literatury faktu.
