Miejska Biblioteka Publiczna

Gdzie w Kielcach powstało pierwsze kino? Co to był teatr objazdowy i po co teatralny "san" zatrzymywał się w Rakowie? Kto w Klubie Dziennikarza urządzał regularne bitwy na figury szachowe, co to były pierogi "z letkim" i gdzie w mieście dobrze dawali jeść "bramini"? Na te i wiele innych pytań czytelnicy znajdą odpowiedź w tej jedynej w swoim rodzaju opowieści o dawnych Kielcach. Autor, aktor Teatru im. Stefana Żeromskiego z 40-letnim stażem, przenosi nas w świat swojego dzieciństwa, barwnie i sugestywnie kreśląc obraz życia artystycznej bohemy w latach wczesnego PRL-u. Anegdoty i ciekawostki z planów zdjęciowych i zza teatralnych kulis, pikantne szczegóły z życia kieleckiego półświatka doprawione obserwacjami absurdów z codziennego życia w Polsce Ludowej. Wiesław Gołas, Gustaw Holoubek i inni aktorzy, "Rumcajs", Marynarz i szereg postaci, które tu żyły lub były z miastem związane i na trwałe zapisały się w jego historii.

Fikołki na trzepaku to literackie pocztówki z dzieciństwa. Zapamiętane i "zatrzymane w kadrze pamięci" podwórko, szkoła, wakacje i życie rodzinne. Ta pamięć jest utkana ze szczegółów - kolorów, kształtów, zapachów smaków, zdarzeń. W miarę możliwości widziana oczami, umysłem dziecka - spisywana bez komentarza mnie (autorki) dzisiejszej. Jest tu klimat domu, zwykłej podstawówki na Kępie, przyjęcia u dziadków, zapach wsi białostockiej podczas żniw i zacisze bezpiecznego podwórka, kolorowe rajstopy... Znaleźć tu można też muzykę z dawnych lat - nazwiska wykonawców, zespoły, aktorów i aktorek - czyli gwiazd ówczesnych. Patchwork ze wspomnień, z naszych najmłodszych lat, jakże innych niż dzisiejsze dzieciństwo naszych dzieci i wnuków.

Wojciech Mann po obu stronach fotograficznego obiektywu. Zdjęcia zrobione przez autora w różnych zakątkach świata i wyszperane w domowym archiwum układają się w ciekawą, barwną i zabawną autobiografię.

Historia pierwszego zimowego wejścia na Mount Everest. Opowieść Leszka Cichego - legendarnego lodowego wojownika
O ambicji, pragnieniu przekraczania granic i sensie eksploracji świata
"Gdyby to nie był Everest, tobyśmy chyba nie weszli“ - to słynne zdanie wypowiedział Leszek Cichy 17 lutego 1980 roku. Tego dnia wraz z Krzysztofem Wielickim dokonał czegoś, co wydawało się niemożliwe. Jako pierwsi ludzie stanęli zimą na szczycie ośmiotysięcznika. I to od razu najwyższego! Jak do tego doszło? Dlaczego polscy himalaiści zdecydowali się oblegać szczyt Góry Gór zimą? Przecież było powszechne przekonanie, że Mount Everestu o tej porze roku zdobyć się nie da. Grupa śmiałków dowodzona przez Andrzeja Zawadę podjęła wyzwanie. Leszek Cichy ze swadą i szczerością opowiada o wydarzeniach sprzed czterdziestu lat. Już opis samych przygotowań do wyprawy w końcówce lat 70. powoduje szybsze bicie serca. I zdumienie - ekipa dysponowała jednym porządnym namiotem szturmowym, a Krzysztof Wielicki wspinał się w okularach do spawania. Odwaga i strach, racjonalizm i brawura, ambicja, brak pokory i chęć zapisania się w historii z jednej strony, z drugiej - liczne chwile zwątpienia i słabości. Książka Gdyby to nie był Everest..., ukazująca się w czterdziestą rocznicę pierwszego zimowego wejścia na najwyższą górę świata, to świetny dokument, w którym Leszek Cichy i słuchający jego wspomnień Piotr Trybalski nie tylko odtworzyli całą drogę na szczyt Everestu, ale też uchwycili niezwykły, najważniejszy moment złotej epoki polskiego himalaizmu. Książkę Gdyby to nie był Everest... wzbogacają publikowane po raz pierwszy rozmowy z bazy i obozów pod Mount Everestem z 1980 roku spisane z oryginalnych taśm, nieznane, wyjątkowe fotografie ze słynnej wyprawy oraz fascynująca historia początków batalii o Górę Gór.
opis pochodzi ze strony wydawcy