Miejska Biblioteka Publiczna

Poruszająca opowieść o niszczycielskiej sile niewłaściwych wyborów. O złych decyzjach dobrych ludzi. O szczęściu, z którego tak trudno zrezygnować.

Rok 1920. Tom Sherbourne, inżynier z Sydney, wciąż nie może się uporać ze wspomnieniami z Wielkiej Wojny. Posada latarnika na oddalonej o 100 mil od wybrzeży Australii niezamieszkanej wysepce Janus Rock i kochająca żona Isabel, która decyduje się dzielić z nim samotność, stopniowo przynoszą mu spokój i pozwalają pokonać upiory przeszłości. Los wystawia ich jednak na ciężką próbę. Po dwóch poronieniach i wydaniu na świat martwego chłopca, Isabel dowiaduje się, że nie będzie mogła mieć dzieci, i popada w depresję. I wówczas zdarza się cud: do brzegu wyspy przybija łódź ze zwłokami mężczyzny i płaczącym niemowlęciem. Ulegając namowom żony, kierując się głosem serca, a nie zasadami moralnymi, Tom podejmuje decyzję, której konsekwencje położą się cieniem na życiu wielu ludzi...

Piękna opowieść o doświadczaniu życia i odkrywaniu miłości.

Agnieszka Piotrowska kocha swoją pracę: prowadzi blog, na którym testuje i recenzuje przepisy na szczęście. Jej ułożone życie zostaje wywrócone do góry nogami, gdy dostaje zaproszenie na ślub siostry. Niespodziewanie na swojej drodze spotyka Bartka, który znalazł się na życiowym zakręcie i próbuje poradzić sobie z utratą siostry. Ich gorąca, ale burzliwa relacja przeradza się w związek, który zostaje wystawiony na wiele prób. Czy odnajdą własny przepis na szczęśliwe życie.

Bohater to książka o pewnej historii. Historii, która zmieniła moje życie i w ciągu wieków zmieniła życie wielu innych osób. Powtarzana jest od zarania dziejów. Jest obecna w wielu kulturach i państwach pod różną postacią, lecz jej sedno zawsze jest takie samo. Jest to historia o dwóch bohaterach, którzy podejmują się śmiałej podróży na Ziemię.

Sceneria na Ziemi jest wyjątkowo piękna - są tu ogromne oceany, góry, dżungle, zapierające dech w piersiach wybrzeża, szerokie równiny, niesamowite zwierzęta i stworzenia wszelkiego rodzaju - a wraz z pięknem świata naturalnego idzie w parze radość, doświadczana przez każdą istotę ludzką, która zamieszkuje tę planetę. Bohater odkrywa jednak, że życie na Ziemi bywa również wymagające. Dorastanie przynosi ból, od dzieciństwa aż po nastoletniość, dorosłość i ostatecznie wiek starczy, ludzie doświadczają cierpienia fizycznego, ubóstwa, żalu, a na końcu każdego czeka śmierć.

Na Ziemi obecna jest zarówno radość, jak i cierpienie, jako że ten piękny świat jest dualistyczny - oparty na przeciwieństwach. Istnieje światło i ciemność, blisko i daleko, góra i dół, strona prawa i lewa, ciepło i zimno - doświadcza się ich na każdym etapie życia. Są przyjaciele i wrogowie, zakochiwanie się i odkochiwanie, bezpieczeństwo i zagrożenie, bogactwo i ubóstwo, rozkosz i rozpacz, wszystko ma swoje przeciwieństwo.

To właśnie ten świat, na który chcieliśmy przybyć. Ten, który może dać wielką radość, wielką miłość, wielkie wyzwania i wielkie cierpienie. To my chcieliśmy tu się dostać i doświadczyć przygody życia w tak pięknym, lecz pełnym wyzwań świecie. To my jesteśmy zdeterminowani, by pokonać wszelkie trudności, które staną nam na drodze do odkrycia w nas samych bohatera. To my chcieliśmy podjąć tę podróż . bo to my jesteśmy bohaterami tej historii.

Jeż, wracając po pracy do domu, rozmawia z napotkanymi zwierzętami, które dzielą sie z nim swoim szczęściem. Odkrywa, jak różne rzeczy mogą uszczęśliwiać innych.

Czy Jeż odnajdzie swoje szczęście? Odpowiedź znajdziecie w tej pięknie zilustrowanej, rymowanej opowiastce, która wspiera rozwój emocjonalny i kształtuje świat wartości.

Rymowana historyjka do poczytania w czasie przytulania.

Wciąż myślisz, że jesteś gorsza?
Że świat cię nie lubi?
Że nie zdarzy ci się nic dobrego?
Ja też tak kiedyś myślałam.
A potem odkryłam, że moim myśleniem, czuciem i zachowaniem kierowały fałszywe kody zapisane w mojej podświadomości.
I wiesz co zrobiłam?
Zapisałam je na nowo!
Odzyskałam radość, spokój i wewnętrzną moc.
Czy jesteś gotowa na próbę?
Czy chcesz zmienić swoje fałszywe kody?
Ta książka ci w tym pomoże.
Beata Pawlikowska

Nie jest samotny ten, kto ma kogoś do kochania. Rok temu Michalina odważyła się wypowiedzieć skryte życzenia, a dziś aż trudno jej uwierzyć we własne szczęście. Mała Klara, zakochany po uszy Konstanty i troskliwa Nela każdego dnia przypominają jej o tym, jak wielką moc mają anioły. Pierwsze święta w ich nowym domu będą dokładnie takie, jak zaplanowała - wypełnione zapachem mandarynek, melodią wspólnie śpiewanych kolęd i magią świętowania tych szczególnych dni w gronie najbliższych. Jednak nie dla wszystkich grudzień jest czasem radosnych przygotowań.

Haśka oddałaby wiele, aby zapewnić swojej córeczce ciepło i bezpieczeństwo. Ukrywając się z Tosią przed ludźmi, którym nigdy nie powinna ufać, czuje, że jest sama przeciwko światu. I że jak nigdy dotąd potrzebuje jakiegoś znaku. Czegoś, co dałoby jej choć cień nadziei na to, że ona i jej córeczka mają szansę na chleb, którego nie zabraknie, grube rękawiczki i rozgrzany piec. Na to, żeby kochać. Na zwyczajne życie. Bez fajerwerków. Ot, normalne, codzienne bycie razem.

Gdy Michalina po raz pierwszy spotyka zziębniętą i samotną dziewczynę z maleńkim dzieckiem, widzi w niej cząstkę siebie z przeszłości. Wraz z najbliższymi postanawia podarować jej to, co najcenniejsze - nadzieję na lepsze jutro. Jednak czy Haśka będzie gotowa zaufać aniołom, które los postawi na jej drodze?

Psycholog Paul Dolan, ekspert od szczęścia, jest jednym z tych rzadkich autorów książek popularnonaukowych, do których natychmiast odczuwa się sympatię. Zapewne dlatego, że sam jest najlepszym dowodem na skuteczność swojej teorii. Na uczelni London School of Economics nazywają go Profesor Happy (Profesor Szczęście). Swą książkę "Droga na szczyt" zaczyna od wyznania, że przez lata jego największym problemem było jąkanie się - rzeczywiście w tym zawodzie przypadłość dość kłopotliwa. Opowiada, jak to dla niego problemem być przestało dzięki zastosowaniu w życiu rezultatów własnych naukowych badań. Potem dowiadujemy się, że profesor ma trzy pasje: rodzinę i naukę, co dość oczywiste, ale także... kulturystykę. Nawet przeprasza na koniec, że ciągle wtrąca dygresje na temat własnych i diety kulturysty, ale nie może się powstrzymać. Po prostu odczuwa głęboką życiową satysfakcję z faktu, że skutecznie, cierpliwie, systematycznie pracuje nad swoim ciałem i widzi postępy.Szczęśliwy naukowiec-kulturysta w hipsterskich białych okularach i z sześciodniowym zarostem, w dodatku wcale niewysławiający się z grzecznym oksfordzkim akcentem, bo pochodzi z londyńskiej klasy niższej - jak tego nie kupić? "Kluczem do szczęścia jest to, żeby poświęcać więcej uwagi temu, co czyni nas szczęśliwymi, a mniej temu, co nas szczęśliwymi nie czyni" - pisze profesor Szczęśliwy. Ale nie chodzi mu o to, żeby żyć chwilą, wdychać słoną morską bryzę czy podziwiać kiczowaty zachód słońca. Raczej o to, żeby tak zorganizować sobie życie, by uwolnić uwagę i usunąć przeszkody z jej drogi. Żeby uczynić te rzeczy, które są naprawdę dla nas ważne, istotnymi, ale nie myśleć cały czas: chcę być szczęśliwa, muszę być szczęśliwy. I nie gonić za czymś, co wcale nam szczęścia nie daje. Dolan posiłkuje się tu badaniami swojego mentora i przyjaciela, noblisty Daniela Kahnemanna, m.in. na temat "efektu skupienia", czyli błędu poznawczego, który powoduje, że ludzie oceniając swoje szczęście i zadowolenie przywiązują się zbyt dużą wagę nie do tego, co naprawdę jest użyteczne. Na przykład uważają, że w bardzo dużym stopniu uszczęśliwi ich bogactwo, tymczasem bogaci wcale nie są o wiele szczęśliwsi od biednych. Jedno z prostych ćwiczeń, które autor proponuje na początek: wypisanie sobie rzeczy, które są dla nas ważne i ocenienie ich w skali 1-10 (z uwzględnieniem przyjemności i celu) pozwoli zobaczyć, jakie rzeczy naprawdę czynią nas szczęśliwymi. Dolan proponuje, żebyśmy świadomie tak przeorganizowali nasze otoczenie, żebyśmy nie musieli uwagi zwracać na rzeczy, które przeszkadzają nam w szczęściu, za to na samo szczęście - tak.Zdaniem Profesora Szczęśliwego cała sztuka polega na tym, żeby te działania rzeczywiście wymagały od nas niewielkiego wysiłku. Jeśli nam się wydaje, że nie jesteśmy w stanie wygospodarować czasu na pomaganie innym, to niech to będzie na początek kwadrans w tygodniu. Piętnaście minut zawsze się znajdzie.