W serii Monografie publikowane są książki poświęcone historii Polski, opisujące losy obywateli polskich w latach 1939-1989.
Sławomir Cenckiewicz (ur. 1971 r.) - historyk, autor wielu publikacji naukowych, popularnonaukowych i źródłowych. Opublikował m.in.: Oczami bezpieki. Szkice i materiały z dziejów aparatu bezpieczeństwa PRL, Kraków 2004 (II nagroda w Konkursie Literackim im. Józefa Mackiewicza w 2005 r. i wyróżnienie w Konkursie Literackim im. Brutusa w 2005 r.) oraz Tadeusz Katelbach (1897-1977). Biografia polityczna, Warszawa 2005 (Nagroda im. Jerzego Łojka w 2006 r.).
Piotr Gontarczyk (ur. 1970r.) - politolog, autor wielu artykułów, recenzji i polemik. Opublikował m.in.: Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941-1944, Warszawa 2003 (Nagroda im. Jerzego Łojka w 2004 r.) oraz Tajny współpracownik "Święty". Dokumenty archiwalne sprawy Mariana Jurczyka, Warszawa 2005, współautor opracowania źródłowego Marzec 1968 w dokumentach MSW, Warszawa 2008.
Moja generalna ocena książki jest bardzo pozytywna. Autorzy włożyli w jej przygotowanie mnóstwo wysiłku i pasji, co zaowocowało dobrymi rezultatami. Na szczególną uwagę zasługują następujące zalety pracy: wnikliwe przeprowadzenie poszukiwań źródłowych, a jest to zabieg dzisiaj czasem lekceważony przez niektórych historyków. [...] Kwerenda źródłowa to dopiero pierwszy etap działań historyka. Autorzy wykonali wszakże w sposób udany kolejne zadanie, to znaczy przeprowadzili krytyczny rozbiór materiału źródłowego - z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Chojnowskiego (Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego)
Wstrząsnęło mną uzasadnienie Sądu Apelacyjnego z 11 sierpnia 2000 r. w sprawie lustracyjnej Lecha Wałęsy, doskonale zresztą przeanalizowane w rozdziale siedemnastym. Owo uzasadnienie może egzemplifikować rozziew pomiędzy wirtualną rzeczywistością kreowaną ze względu na bieżącą politykę a rzeczywistością, której ujawnienie jest wręcz obowiązkiem historyka - z recenzji prof. dr. hab. Marka K. Kamińskiego (Instytut Historii PAN)
Autorzy wykonali ogromną pracę badawczą, zbierając i konfrontując tysiące źródeł rozmaitej proweniencji - nie tylko z materiałów operacyjnych SB (za niezwykle cenne uważam na przykład wprowadzenie do analiz fragmentów zapisów stenograficznych ze spotkań Lecha Wałęsy z załogami zakładów regionalnych struktur MKZ jesienią 1980 r.). To przede wszystkim nadaje ich studium ciężar gatunkowy odpowiedni da rangi sprawy, którą badają - z recenzji dr. hab. Andrzeja Nowaka (profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego)
Ta książka nie jest aktem oskarżenia młodego robotnika, który ongiś zdradził swoich kolegów i do dziś nie potrafi "stanąć w prawdzie". Ta książka w istocie jest aktem oskarżenia zakłamanych elit III RP, które - tworząc system odmowy wiedzy - przez lata nie pozwoliły Nobliście wyzwolić się z pułapek postkomunizmu - z recenzji dr. hab. Andrzeja Zybertowicza (profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika)
UWAGI:
Bibliografia na stronach 706-735. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Sławomir Cenckiewicz, Piotr Gontarczyk ; Instytut Pamięci Narodowej. Komisja [>>] Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Ta powieść zapewne nigdy by nie powstała, gdyby historia nie dopadła Oty Filipa. W 1998 roku w niemieckiej telewizji wyemitowano dokument oskarżający pisarza o to, że na początku lat pięćdziesiątych, współpracując z bezpieką, przyczynił się do skazania i uwięzienia kilku swoich kolegów z wojska. Syn pisarza pod wpływem tej informacji załamał się i popełnił samobójstwo. Ten cios stał się dla Oty Filipa pretekstem do rozliczenia z przeszłością.
Urodzony w Śląskiej Ostrawie pisarz o czesko-niemieckim pochodzeniu rozliczył nie tylko z wielką historią, ale także z sobą samym i najbliższą rodziną. Siódmy życiorys to wybitna powieść, ale przede wszystkim bezwzględnie szczera spowiedź z kilkunastu lat życia - "trzynaście decydujących dla mnie lat pomiędzy wiosną 1939 roku a październikiem 1952 roku, czyli od moich dziewięciu do dwudziestu dwu lat, kiedy w sercu Europy połamała mnie, przemieliła i w końcu wypluła na dalsze życie skurwiona historia, którą wtedy władali dwaj zbrodniarze - Hitler i Stalin".
UWAGI:
Tytuł serii na podstawie strony internetowej wydawcy. Oznaczenia odpowiedzialności: Ota Filip ; przełożył Jan Stachowski ; wstęp Andrzej S. Jagodziński.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Praca powstała w wyniku wieloletnich badań autora, prowadzonych od 1995 r. w rosyjskich archiwach i bibliotekach (kwerendą objęto około 45 tys. woluminów). Ukazuje postawy i aktywność społeczno-polityczną mieszkańców Królestwa Polskiego w pierwszym trzydziestoleciu po upadku powstania styczniowego. Podstawowym typem źródeł wykorzystanym w pracy są pozyskane w Moskwie i Sankt-Petersburgu raporty żandarmerii o stanie politycznym Królestwa Polskiego oraz sprawozdania oberpolicmajstrów i warszawskich generałów-gubernatorów. Zasadniczą część pracy zawarto w trzech rozdziałach, w których ukazano społeczeństwo Królestwa Polskiego zgodnie z klasyfikacją stosowaną przez carską policję. W pierwszym rzędzie ukazano wrogów rosyjskiego panowania, do których zaliczano duchowieństwo katolickie, polskie ziemiaństwo oraz przedstawicieli różnych grup społecznych, umownie nazwanych "rewolucyjnymi i patriotycznymi burzycielami". W dalszej części uwagę poświęcono arystokracji, burżuazji, zamieszkującym Królestwo Polskie Niemcom i Żydom oraz polskim urzędnikom, a więc grupom społecznym i zawodowym, które w opinii władz policyjnych wykazywały obojętny stosunek do spraw politycznych. Następnie zaprezentowano poglądy żandarmerii na temat grup i środowisk stanowiących podporę rosyjskiego panowania. Do grona prawomyślnych i lojalnych mieszkańców Królestwa Polskiego żandarmeria zaliczała polskich chłopów, unitów przeciągniętych na prawosławie oraz przybyłych do Królestwa Polskiego Rosjan. Pracę wieńczy, kreślony z kilku perspektyw, portret funkcjonariuszy żandarmerii, uznających się za najmocniejsze ogniwo w łańcuchu scalającym Królestwo Polskie z Rosyjskim Imperium.
UWAGI:
Na s. 4 okł. nazwa serii: Historia. Bibliogr. Indeks.
Praca powstała w wyniku wieloletnich badań autora, prowadzonych od 1995 r. w rosyjskich archiwach i bibliotekach (kwerendą objęto około 45 tys. woluminów). Ukazuje postawy i aktywność społeczno-polityczną mieszkańców Królestwa Polskiego w pierwszym trzydziestoleciu po upadku powstania styczniowego. Podstawowym typem źródeł wykorzystanym w pracy są pozyskane w Moskwie i Sankt-Petersburgu raporty żandarmerii o stanie politycznym Królestwa Polskiego oraz sprawozdania oberpolicmajstrów i warszawskich generałów-gubernatorów. Zasadniczą część pracy zawarto w trzech rozdziałach, w których ukazano społeczeństwo Królestwa Polskiego zgodnie z klasyfikacją stosowaną przez carską policję. W pierwszym rzędzie ukazano wrogów rosyjskiego panowania, do których zaliczano duchowieństwo katolickie, polskie ziemiaństwo oraz przedstawicieli różnych grup społecznych, umownie nazwanych "rewolucyjnymi i patriotycznymi burzycielami". W dalszej części uwagę poświęcono arystokracji, burżuazji, zamieszkującym Królestwo Polskie Niemcom i Żydom oraz polskim urzędnikom, a więc grupom społecznym i zawodowym, które w opinii władz policyjnych wykazywały obojętny stosunek do spraw politycznych. Następnie zaprezentowano poglądy żandarmerii na temat grup i środowisk stanowiących podporę rosyjskiego panowania. Do grona prawomyślnych i lojalnych mieszkańców Królestwa Polskiego żandarmeria zaliczała polskich chłopów, unitów przeciągniętych na prawosławie oraz przybyłych do Królestwa Polskiego Rosjan. Pracę wieńczy, kreślony z kilku perspektyw, portret funkcjonariuszy żandarmerii, uznających się za najmocniejsze ogniwo w łańcuchu scalającym Królestwo Polskie z Rosyjskim Imperium.
UWAGI:
Na s. 4 okł. nazwa serii: Historia. Bibliogr. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Praca powstała w wyniku wieloletnich badań autora, prowadzonych od 1995 r. w rosyjskich archiwach i bibliotekach (kwerendą objęto około 45 tys. woluminów). Ukazuje postawy i aktywność społeczno-polityczną mieszkańców Królestwa Polskiego w pierwszym trzydziestoleciu po upadku powstania styczniowego. Podstawowym typem źródeł wykorzystanym w pracy są pozyskane w Moskwie i Sankt-Petersburgu raporty żandarmerii o stanie politycznym Królestwa Polskiego oraz sprawozdania oberpolicmajstrów i warszawskich generałów-gubernatorów. Zasadniczą część pracy zawarto w trzech rozdziałach, w których ukazano społeczeństwo Królestwa Polskiego zgodnie z klasyfikacją stosowaną przez carską policję. W pierwszym rzędzie ukazano wrogów rosyjskiego panowania, do których zaliczano duchowieństwo katolickie, polskie ziemiaństwo oraz przedstawicieli różnych grup społecznych, umownie nazwanych "rewolucyjnymi i patriotycznymi burzycielami". W dalszej części uwagę poświęcono arystokracji, burżuazji, zamieszkującym Królestwo Polskie Niemcom i Żydom oraz polskim urzędnikom, a więc grupom społecznym i zawodowym, które w opinii władz policyjnych wykazywały obojętny stosunek do spraw politycznych. Następnie zaprezentowano poglądy żandarmerii na temat grup i środowisk stanowiących podporę rosyjskiego panowania. Do grona prawomyślnych i lojalnych mieszkańców Królestwa Polskiego żandarmeria zaliczała polskich chłopów, unitów przeciągniętych na prawosławie oraz przybyłych do Królestwa Polskiego Rosjan. Pracę wieńczy, kreślony z kilku perspektyw, portret funkcjonariuszy żandarmerii, uznających się za najmocniejsze ogniwo w łańcuchu scalającym Królestwo Polskie z Rosyjskim Imperium.
UWAGI:
Na s. 4 okł. nazwa serii: Historia. Bibliogr. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Spowiedź esbeka- Autor nie zamierza z nikim polemizować ani też niczego udowadniać. Odnosi się do spraw, z którymi się zetknął i utrwalił swoje przemyślenia na temat wydarzeń, które go niepokoją i bulwersują. W połowie lat siedemdziesiątych zajmował stanowisko Naczelnika Wydziału II Komendy Stołecznej w Warszawie. Był wówczas najmłodszym naczelnikiem "dwójki" w kraju. Przepracowałw resorcie MSW wiele lat, od pierwszego dnia zajmując się problematyką kontrwywiadowczą. Teraz dowiaduje się, że działał w organizacji przestępczej i jest obywatelem drugiej kategorii. Czuje się "ściganą zwierzyną" wyjętą spod prawa.Jego spowiedź jest pełna poglądów na wydarzenia współczesne i z przeszłości. Wiedzę czerpał z własnych doświadczeń, informacji z Internetu, książek i filmu dokumentalnego. Nie jest w stanie zagwarantować wiarygodności tych informacji, ale nie znalazł jakiejkolwiek polemiki z nimi.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 165-166. Oznaczenia odpowiedzialności: Kryspin Kulmatycki.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Autor nie zamierza z nikim polemizować ani też niczego udowadniać. Odnosi się do spraw, z którymi się zetknął i utrwalił swoje przemyślenia na temat wydarzeń, które go niepokoją i bulwersują. W połowie lat siedemdziesiątych zajmował stanowisko Naczelnika Wydziału II Komendy Stołecznej w Warszawie. Był wówczas najmłodszym naczelnikiem "dwójki" w kraju. Przepracował w resorcie MSW wiele lat, od pierwszego dnia zajmując się problematyką kontrwywiadowczą. Teraz dowiaduje się, że działał w organizacji przestępczej i jest obywatelem drugiej kategorii. Czuje się "ściganą zwierzyną" wyjętą spod prawa. Jego spowiedź jest pełna poglądów na wydarzenia współczesne i z przeszłości. Wiedzę czerpał z własnych doświadczeń, informacji z Internetu, książek i filmu dokumentalnego. Nie jest w stanie zagwarantować wiarygodności tych informacji, ale nie znalazł jakiejkolwiek polemiki z nimi. Autor chętnie zapozna się z opiniami czytelników na stronie www.spowiedzesbeka.pl, na temat tej książki o ile te opinie nie będę anonimami.
