Często kobietom, które nie decydują się na macierzyństwo, mówi się, że będą żałowały tej decyzji do końca życia. Rzadko jednak wspomina się o kobietach, które żałują tego, że mają dzieci.
Socjolog Orna Donath przerywa milczenie, rzucając światło na temat tabu. Przez lata prowadziła badania, które opierały się na wywiadach z kobietami wywodzącymi się z różnych środowisk społecznych, edukacyjnych i zawodowych. Pomimo wielu głosów potępienia kobiety, które do tej pory czuły się osamotnione w swoich odczuciach, w rozmowie z autorką odważyły się opowiedzieć o tym, co przez długi czas trzymały w sekrecie ze strachu przed reakcją otoczenia. Ten zbiór intrygujących artykułów przeplecionych wypowiedziami odważnych matek dał początek międzynarodowej debacie na temat macierzyństwa i rozpoczął medialną burzę. Po raz pierwszy zaczęto zastanawiać się, jak społeczne postrzeganie macierzyństwa wpływa na kobiety, które nie czują się spełnione w roli matki. Do głosu doszły kobiety, które przyznały, że urodziły dzieci z przeróżnych powodów. Niektóre chciały uniknąć rozwodu lub wykluczenia z rodziny. Inne zaś nie czuły się z tym dobrze, ale uznały to za normę społeczną, której muszą się poddać, aby prowadzić "normalne" życie. Chociaż motywacje były różne, wszystkie kobiety łączyło silne poczucie żalu i winy.
Żona nazisty : jak pewna Żydówka przeżyła Zagładę "Jak pewna Żydówka przeżyła Zagładę " Tytuł oryginału: "The Nazi officer`s wife : how one Jewish woman survived the Holocaust,".
Edith Hahn była młodą, niezależną studentką prawa, gdy gestapo zamknęło ją wraz z matką w wiedeńskim getcie i wydało im dokumenty oznaczone literą "J". Niedługo później Edith została wywieziona do obozu pracy. Choć udało się jej uprosić nazistowskich funkcjonariuszy, by oszczędzili jej matkę, gdy wróciła do domu, dowiedziała się, że matka została deportowana.
Edith zdarła z ubrań żółte gwiazdy i zeszła do podziemia, choć wiedziała, że skazuje się na los poszukiwanej. Żywiła się tym, co udało się jej znaleźć, każdej nocy szukała bezpiecznego noclegu. Jej chłopak, Pepi, za bardzo się bał, by jej pomóc, ale pewna chrześcijańska przyjaciółka znalazła w sobie dość odwagi: podarowała Edith własne dokumenty, dzięki którym ta przedostała się do Monachium. Tam poznała członka Partii Nazistowskiej Wernera Vettera, który się w niej zakochał. Choć protestowała, choć w końcu wyznała mu, że jest Żydówką, Werner ożenił się z nią i zachował jej tożsamość w tajemnicy.
Edith niezwykle szczegółowo wspomina swoje wypełnione nieprzemijającym, paraliżującym strachem życie. Opowiada o niemieckich urzędnikach, którzy, niejako od niechcenia, wypytywali o pochodzenie jej rodziców; o tym, jak rodząc córkę, odmówiła przyjęcia środków przeciwbólowych, ponieważ bała się, że straci jasność rozumowania i ujawni swoją przeszłość; o tym, jak jej mąż dostał się do rosyjskiej niewoli i trafił na Syberię, a ona z córką, po zbombardowaniu ich domu, musiała ukrywać się w szafie, podczas gdy pijani czerwonoarmiści gwałcili kobiety na ulicach.
Na przekór zagrożeniu, jakie stwarzało to dla jej życia, Edith Hahn stworzyła niezrównany rejestr historii swojego przetrwania: ocaliła wszystkie prawdziwe i fałszywe dokumenty, listy od straconej miłości, Pepiego, a nawet zdjęcia, które udało się jej zrobić w obozach pracy.
Setki dokumentów zaprezentowane na wystawie w waszyngtońskim Muzeum Holokaustu składają się na iście heroiczną opowieść - to skomplikowana i dająca do myślenia historia. Historia zwycięstwa.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Edith Hahn-Beer ; przy współpracy Susan Dworkin ; tłumaczenie Barbara Gadomska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Imię: Roman, Romain, Romuszka, Emile. Nazwisko: Kacew, de Kacew, Gari, Gary, Ajar, Sinibaldi, Bogat. Urodzony: w Wilnie, w Kursku, w Moskwie, na rosyjskich stepach, w 1914 roku, w maju, w grudniu, po południu. W drodze do ojczyzny, Francji".W taki sposób Agata Tuszyńska, autorka znakomitych biografii Singer. Pejzaże pamięci (1994), Oskarżona: Wiera Gran (2010) i Narzeczona Schulza (2015), rozpoczyna swoją najnowszą książkę Żongler.
Lato 1941 roku, trwa druga wojna światowa. Gdy w jednej z polskich wsi nazistowscy żołnierze organizują obławę na Żydów, Róża i jej pięcioletnia córka Szira ukrywają się w stodole. Nie mogą stamtąd wychodzić i cały czas muszą być bardzo cicho, by nie zdradzić swojej kryjówki.
Zafascynowana muzyką dziewczynka nie rozumie, dlaczego nie może jak inne dzieci bawić się, tańczyć, śpiewać. Wtedy Róża opowiada córce o zaczarowanym ogrodzie, w którym żółty ptak wyśpiewuje wszystkie melodie, jakie dziewczynka sobie wymarzy. W wymyślonym przez matkę świecie Szira czuje się bezpieczna i na chwilę zapomina o otaczających ja okropnościach.
Nadchodzi jednak dzień, gdy muszą opuścić kryjówkę w stodole. Róża staje wówczas przed najgorszym dla matki wyborem: aby chronić córeczkę, musi ją opuścić.
Poruszająca do głębi i przejmująca do bólu opowieść o miłości matki do córki, której nie jest w stanie zniszczyć nawet największe okrucieństwo.
UWAGI:
Na okładce: Czerwiec 1941. Oznaczenia odpowiedzialności: Jennifer Rosner ; tłumaczenie Aleksandra Wolnicka.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Rocznicowe wydanie książki pięćdziesiąt lat po wydarzeniach z Marca 1968 roku. "Życie przecięte. Opowieści pokolenia Marca" to niezwykły dokument, oparty na rozmowach z przedstawicielami pierwszego powojennego pokolenia polskich Żydów, którzy urodzili się i wychowali w różnych miastach i miasteczkach komunistycznej Polski. Tu przeżyli Marzec - swoje pierwsze i podstawowe doświadczenie generacyjne. Książka ta jako pierwsza penetrowała tak głęboko i na tak szeroką skalę powojenne przemiany oraz komplikacje losów i tożsamości polskich Żydów. Za pośrednictwem relacji rozmówców, którzy opisują swoje doświadczenia na szerokim tle historycznym i socjologicznym, autorka wprowadza czytelnika do różnych środowisk żydowskich i pokazuje różne aspekty powojennego doświadczenia polskich Żydów. Nie ogranicza się jedynie do portretowania pierwszej postholocaustowej generacji, ale prezentuje też zaobserwowane przez rozmówców, i często pełne sprzeczności, postawy ich rodziców-ocaleńców. Książka Joanny Wiszniewicz to bardzo ważny i mocny głos we wciąż toczącej się debacie dotyczącej losów polskich Żydów, a także niezwykłe świadectwo dramatycznych wydarzeń sprzed pięćdziesięciu lat. "Z rozmów Joanny Wiszniewicz wyłaniają się różnorodne, fascynujące losy ludzkie, rozmaite drogi życiowe, i odmienne sposoby zmagania się z doznaną krzywdą. Myślę, że nie można tej krzywdy w żaden sposób naprawić, ale można o niej mówić i można pozwolić mówić ludziom, którzy jej doznali. Można dopuścić ich do głosu. Takim właśnie - ważnym, mocnym głosem jest książka Joanny Wiszniewicz." Barbara Engelking
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"To nie seks, a śmierć stanowiła tajemnicę. Dorośli szeptali o niej między sobą, a ja chciałam wiedzieć o tym jak najwięcej". Ruth Klüger urodziła się i dorastała w żydowskiej rodzinie w Wiedniu, w atmosferze narastających nastrojów antysemickich. Jako jedenastolatka została wywieziona do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Całe jej życie naznaczone zostało okrucieństwem wojny, wspomnieniami o tych, którzy odeszli - straceni, zagazowani, spopieleni. Książka, która stała się bestsellerem w Niemczech, jest jedną z najbardziej wstrząsających relacji o wojnie i Holokauście.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
