Miejska Biblioteka Publiczna

"Jeden z moich przyjaciół, który wiedział dość dużo o tym, co mnie spotykało, powiedział kiedyś, że gdybym podzieliła swój życiorys na dziesięć kobiet, każda z nich byłaby przekonana, iż jej życie jest bogate w wydarzenia" - pisze Autorka we wstępie do swych wspomnień zatytułowanych »Dary losu«. I rzeczywiście los - czasami okrutny, czasami łaskawy - obdarzył Autorkę hojnie, dobrem i złem, a ona przyjmowała te dary, jak umiała najlepiej - i w ciepłym domu rodzinnym, i w obozie koncentracyjnym, i w pracy naukowej, i we własnym z trudem zdobytym mieszkaniu. Wśród ludzi i w samotności. Dopomagając temu losowi lub robiąc mu wbrew. "Wszystko, o czym piszę - zapewnia Autorka - działo się naprawdę. Jest fragmentem mojej powikłanej biografii."

Depresjologia została napisana z myślą o wszystkich tych, którzy zmagają się z depresją, którzy poszukują recepty na życie w harmonii, którzy pragną dowiedzieć się kim naprawdę są i znaleźć inspirację i odwagę, by podążać własną drogą. Depresjologia to przejrzysty przewodnik w poszukiwaniu harmonii pomiędzy Sercem, Duszą, Ciałem i Rozumem. To mapa w drodze przez depresję do spełnienia, która rozpoczyna się w przeszłości, wytycza cele na przyszłość i uczy żyć w teraźniejszości. To rewolucyjne podejście do pracy nad sobą, która staje się przyjemnością, a nie ciężką harówką, do której zachęca większość poradników. Książka napisana jest obrazowym językiem, pełnym miłości do człowieka i szacunku do indywidualności każdego czytelnika. Daje wiarę w siebie, nadzieję na szczęśliwe życie i miłość do siebie samego.

Belfast, Irlandia Północna, grudzień 1956 roku. Trzy siostry, 6-letnia Loretta, 2-letnia Frances i 2-miesięczna Sinead, trafiają do sierocińca prowadzonego przez katolickie zakonnice - Ubogie Siostry z Nazaretu. Dziewczynki do schroniska oddaje ich własna matka. Dlaczego? Przyczyny tej decyzji nigdy nie staną się do końca jasne. To średnia z sióstr, Frances, zdecyduje się po latach opowiedzieć swoją historię.

Dzieciństwo spędzone w Zakonnym Domu Nazaretańskim okazało się koszmarnym doświadczeniem. Okrucieństwo zakonnic, które znęcały się nad swoimi podopiecznymi, bijąc je i upokarzając psychicznie oraz cieleśnie, zdawało się nie mieć żadnych granic. Z biegiem lat również stosunki między wychowankami klasztoru stawały się coraz bardziej napięte. Eskalowała przemoc seniorek względem juniorek, a sierocińcem rządziło brutalne prawo pięści.

W tych warunkach wiele dziewcząt marzyło o ucieczce. Także Frances podejmowała wielokrotne próby wyrwania się z więzienia, jakim był Zakonny Dom Nazaretański. Jednak za każdym razem usiłowania te kończyły się fiaskiem - żadna z dziewczyn nie miała dokąd uciec i, prędzej czy później, wpadała w ręce policji.

Nawet podróże na piękną irlandzką wieś nie przynosiły ukojenia. Podczas cyklicznych wyjazdów na farmę rodziny Murphych - która przyjmowała Frances na czas weekendów i wakacji - dziewczynka regularnie padała ofiarą molestowania ze strony braci Toma i Barry’ego... Na mapie dzieciństwa Frances nie było bezpiecznego schronienia.

Po wielu próbach ucieczki Frances i Sinead trafiają do schroniska dla trudnej młodzieży St Joseph’s Training School. Panuje w nim podobny reżim, choć dziewczyny - zbuntowane i harde - nie dają się sprowadzać zakonnicom do roli ofiar. Panuje tam nieustanna walka i próba sił. Właśnie w St Joseph’s dopełnia się wewnętrzna przemiana Frances - nie jest już bezbronną ofiarą, a potrafi bezwzględnie walczyć o swoje...