Miejska Biblioteka Publiczna

Czternaście najnowszych opowiadań jednej z najwybitniejszych pisarek.
Nieoczekiwane spotkanie kochanków z odległej przeszłości, romans bogatej kobiety z mężem innej, rozpacz mężczyzny, którego żona jest nieuleczalnie chora...
Drogie życie to historie związków i namiętności, opowiadania o sekretach dzielących nawet najbliższych sobie ludzi, zapiski pokrętnych ścieżek losu, kpiącego z naszych marzeń i oczekiwań. To także bardzo osobiste wspomnienia autorki, przywołującej dom w Wingham, rodziców, młodszą siostrę, młodzieńcze rozterki, lęki i obsesje.

Miłość miewa zaskakujące oblicza, nierozerwalnie powiązana jest ze zdradą, pociąga za sobą nienawiść, a jej odcieni nie sposób zliczyć. Któż inny lepiej umiałby opisać różne barwy miłości, niż ubiegłoroczna noblistka, laureatka Man Booker Prize (2009) - Alice Munro?Uczucia, relacje międzyludzkie to stały element jej opowiadań, w pisaniu których stała się prawdziwą mistrzynią. Alice Munro potrafi na kilkunastu stronach przedstawić całe życie i wachlarz emocji, które mu nieodzownie towarzyszą. Właściwie do całej jej twórczości (w ciągu 45 lat napisała i wydała 14 oryginalnych zbiorów) można zastosować określenie odcienie miłości, ale ona sama nazwała tak swój tom z 1986 roku, który swoją polską premierę będzie miał już we wrześniu.

Nareszcie: Pierwsza biografia Sławomira Mrożka! Sławomir Mrożek (1930-2013) - dramaturg, prozaik i rysownik, jeden z najważniejszych polskich pisarzy XX wieku. Był postacią tajemniczą, a nawet zagadkową, do dziś jego osobowość stanowi zagadkę. Unikał rozgłosu, w ostatnich dekadach w zasadzie nawet nie udzielał wywiadów. Fakty można wyłuskiwać z opublikowanych tomów listów, dzienników, z autobiograficznego Baltazara - jednak obraz, jaki się z nich wyłania, jest fragmentaryczny, pełen niedopowiedzeń. Mrożek przez całe życie uciekał: z Krakowa do Warszawy, potem do Włoch, stamtąd do Paryża, następnie do Meksyku, ponownie do Krakowa i do Nicei. Czego chciał uniknąć? Czego się bał? Z początku nie chciał jednoznacznego wpisania w środowisko literackie, potem obawiał się zamknięcia w PRL, pozbawienia paszportu i odcięcia od Zachodu. Aż przyszedł rok 1968, gdy opublikował oświadczenie przeciwko wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji. Nie chciał jednak funkcjonować jako pisarz emigracyjny, pragnął, by jego twórczość była dostępna w księgarniach, a sztuki - wystawiane w polskich teatrach. Udawało mu się długo godzić sprzeczne racje, ale kolejne kryzysy polityczne w Polsce sprawiały, że znów trzeba było układać się z historią na nowo. Nie uciekał jednak przed sobą - na przykład w przeciwieństwie do wielu kolegów po piórze nie ukrywał wstydliwie socrealistycznych początków własnej kariery. Ludzi i świat obserwował zwykle z boku, z ukosa, z dystansu. Milczek - ale dusza towarzystwa, ponurak - ale humorysta. Był znany z nieśmiałości, jednak kobiet w jego życiu było zwykle więcej niż przewiduje zwyczaj, co powodowało trudne do uniknięcia kolizje. Paradoksy i sprzeczności składające się na legendę Sławomira Mrożka można by mnożyć, ale Anna Nasiłowska postawiła sobie na szczęście inny cel: opierając się na materiałach źródłowych i kreśląc kontekst historyczny, wypełniła białe plamy i złożyła te pozornie niepasujące do siebie elementy w kompletną, spójną i wciągającą biografię. Znakomita biografistka wyjaśnia też tajemnicę "podwójnego debiutu" Sławomira Mrożka, przybliża postać jego pierwszej żony i rzuca nowe światło na okoliczności wyjazdu pisarza z Krakowa.

Jagoda jest zwyczajną nastolatką. No, może ma bardziej wyrozumiałych rodziców niż jej niektórzy rówieśnicy. Ale ona też chciałaby mieć chłopaka, przyjaciółkę i być kimś w klasie. I gdy wydaje się, że wszystko jest na dobrej drodze - Jagoda zaprzyjaźnia się z Justyną, zakochuje z wzajemnością w Rafale - pojawiają się komplikacje.
Dlaczego? Dlaczego miłość nie może być prosta? Dlaczego przyjaciółki czasami zawodzą? Dlaczego nawet z najfajniejszymi rodzicami nie można nieraz porozmawiać o tym, co najbardziej nas martwi?
Poznajcie Jagodę.

Nie przegap żadnej szansy, jaką oferuje życie!
Bernard Ollivier po przejściu na emeryturę zastanawiał się, czy nie wpadnie w depresję. Dziesięć lat wcześniej, kiedy w wieku 51 lat stracił pracę i żonę - czuł, że jego życie dobiegło końca. Tymczasem okres po przejściu na emeryturę okazał się barwny i emocjonujący. Ollivier postanowił wykorzystać nadmiar czasu do przeżycia prawdziwej przygody - i udało się!

Życie zaczyna się po sześćdziesiątce to czasem wzruszająca, czasem bardzo zabawna opowieść. Pokazuje, że osiągnięcie dojrzałego wieku nie musi wiązać się z chorobą, samotnością i oczekiwaniem przed ekranem telewizora na nieuchronny koniec. Każdy, kto przeczyta tę książkę, nie tylko przekona się, iż życie rzeczywiście zaczyna się po sześćdziesiątce, ale także spojrzy na własną dotychczasową egzystencję z innej strony: czy przypadkiem nie przesypiamy danego nam czasu? Czy nie powinniśmy być bardziej otwarci na świat? Czy nie szkoda marnować tylu możliwości, jakie oferuje nam życie?

Opowieść Bernarda Olliviera może stać się wielką - wręcz terapeutyczną - pociechą i inspiracją dla czytelników w każdym wieku. To gawęda o nadziei, odwadze i radości życia.

O doświadczaniu szczęścia w nieszczęśliwych czasach.
Nowa, znakomita powieść uznanego mistrza: świetnie poprowadzona fabuła, wyraziste postacie, zmysłowy język - jednym słowem, wielka czytelnicza przyjemność. Książka, która pomaga uwierzyć, że swoją szczęśliwą drogę można znaleźć nawet w najcięższych czasach, bez względu na wiek i okoliczności.

W enklawie mazurskiej wsi, powojenni rozbitkowie znajdują swoją małą ojczyznę. Mieszkają tu Ukraińcy, Polacy, niemieckojęzyczni Mazurzy, a miarą ich postępowania nie jest przynależność narodowa czy wyznanie, lecz zwykła, ludzka przyzwoitość. Niespodzianek, tajemnic i gwałtownych zwrotów akcji jest w tej książce dużo, co sprawia, że postępowanie bohaterów nie jest do końca przewidywalne, a dobro i zło nie są raz na zawsze przydzielone.