Miejska Biblioteka Publiczna

Ta książka jako pierwsza odkryła sekrety najbardziej tajnego wywiadu na świecie - Głównego Zarządu Wywiadowczego, czyli GRU. Przełożona na 27 języków, doczekała się już ponad 70 wydań. Antoni Krauze zrealizował na jej podstawie film kinowy i serial telewizyjny, w których główne role zagrali Jurij Smolskij i Janusz Gajos. Wiktor Suworow odtwarza swoje losy w bezwzględnym, paranoicznym świecie sowieckich służb wywiadowczych. Jako wyróżniający się dowódca kompanii czołgów został zwerbowany do wywiadu wojskowego przez pułkownika Krawcowa, związanego z wpływową grupą nacisku w ZSRR. Po zrobieniu błyskotliwej kariery w Specnazie trafił do elitarnego GRU. Odbył mordercze szkolenie szpiegowskie i stał się agentem operacyjnym w Europie Zachodniej.

Dla mnie to najwspanialszy spośród amerykańskich stanów. Miejsce, gdzie spotkasz najserdeczniejszych ludzi, czarne, brunatne i polarne niedźwiedzie, gdzie dzieci wybiegają ze szkoły na przerwę w krótkich spodenkach, nawet gdy mróz spada do -40 stopni. Na obszarze dwukrotnie większym od Polski jest jedna asfaltowa droga. Do setek osad Eskimosów dostać się można tylko samolotem albo skuterem śnieżnym. Najpewniejszym środkiem komunikacji nadal są jednak psie zaprzęgi, bo psy nigdy cię nie zawiodą. Za to szybko się nauczysz, że do polowania na karibu lepiej wykorzystać GPS, niż przykładać ucho do ziemi jak setki lat temu.

Mężczyźni i kobiety na ulicy patrzyli na mnie tak, jakby zobaczyli jedną z nielicznych gejsz dzielnicy. "Tak, tak, to prawda - chciałam im powiedzieć. - Dostaję wynagrodzenie za przyjmowanie darmowych koktajli i za nic więcej". Starzejąca się gejsza, która szła tą samą drogą, przypominała Japończykom o ich dawnych zwyczajach, natomiast ja, mówiąca po japońsku blondynka z międzynarodowego baru, symbolizowałam przyszłość. O dziwo, wraz z innymi hostessami byłam kulturowym artefaktem społeczeństwa, do którego nawet nie należałam.Japonia, Kraj Kwitnącej Wiśni, Nippon - państwo, które fascynuje szerszą rzeszę ludzi Zachodu od dobrych paru dziesięcioleci. Otoczone nimbem tajemniczości, egzotyki, niemal diametralnie odmiennej tradycji i sposobów życia. Powszedniemu zjadaczowi chleba trudno rozeznać się w tamtejszej kulturze, ale absolwenci japonistyki też nie mają łatwego zadania. Załatwiwszy wizy wybierają się w podróż do uwielbianego przez nich zakątka świata, niby znanego z lektur, studiów i relacji wykładowców, ale jednak tak odległego od poznania, nie mówiąc o zrozumieniu. Jedną z takich marzycielek jest Lea Jacobson, która wkrótce po przybyciu do Japonii skonfrontuje swoje wyobrażenia z rzeczywistością - pozna smak japońskiego powiedzenia: Nana korobi ya oki - upadaj siedem razy, lecz wstawaj osiem. Cała sztuka w tym, aby powstać osiem razy.Wydaje mi się, że w niniejszej książce można wyróżnić dwa aspekty. Pierwszy, wyrażony explicite, to odsłonięcie przez czytelnikiem wymiaru Japonii, o którym rzadko - jeśli w ogóle - mówi się w popularnych opracowaniach. Mowa o najwyższym szczeblu świata erotyki - mizu shobai - przepływającym świecie, do jakiego często trafiają dziewczyny z zagranicy, tracąc po drodze "prawdziwą" pracę. Lea ląduje w takim środowisku, lecz srodze zawiedzie się ten, kto będzie oczekiwać po "Amerykańskiej gejszy" pikantnej lektury, pełnej seksu i ostrzejszych scen.Mizu shobai to fenomen niespotykany chyba nigdzie indziej na świecie. To świat odrealniony jak tylko się da. Kraina wielkiej gry wyobraźni, gdzie styrani, przepracowani, sfrustrowani do granic możliwości japońscy biznesmeni przychodzą, aby na powrót poczuć się dziećmi, którymi de facto zawsze byli. Wydając niewyobrażalne sumy pieniędzy udają zakochanie, przyjaźń, miłość; spijają emocjonalną energię z młodych hostess, których zadaniem jest sprawiać, by klient jak najdłużej pozostał w stanie błogiego upojenia. W tym udawaniu nie ma nic prawdziwego poza samą grą pozorów. Biznesmenom nie chodzi o uciechy cielesne, lecz bliskość z drugą osobą. Prawdziwie przewrotną bliskość, za którą muszą płacić, ponieważ w społeczeństwie japońskim nie znajdują jej. Lea Jacobson portretuje mizu shobai od środka, dzieląc się wszystkimi jego sekretami.Drugim aspektem książki jest nie tyle sama bohaterka, co staczana przez nią walka - nade wszystko z samą sobą. Bowiem "Amerykańska gejsza" to pamiętnik, relacja ze zdarzeń, które miały miejsce naprawdę. W tej perspektywie to nic innego, jak opis urzeczywistniania powiedzenia: upadaj siedem razy, lecz wstawaj osiem. Zapiski autorki to prześledzenie krok po kroku drogi do odnalezienia samej siebie i stopniowego pozbywania się demonów nawiedzających umysł. A przynajmniej starania się.