Relacja dramatycznych przeżyć wojennych — opis ucieczki z getta w Końskich jesienią 1942 i ukrywanie się u polskiej rodziny w Starachowicach. Sugestywny, plastyczny zapis okupacyjnej codzienności, a także bezkompromisowe studium relacji polsko-żydowskich w okresie Holokaustu. We wspomnieniach wyraźnie zagrożenie stanowią Niemcy, ale równie silnie polscy sąsiedzi. Ze strachu i niezrozumienia polskiego antysemityzmu wynikają bezsilność i poczucie samotności Autorki. Z drugiej jednak strony pojawiają się wdzięczność i bezbrzeżne oddanie tym, którzy jednak pomagali, narażając własne życie. Historia ta opowiedziana została z kobiecą wrażliwością — silniejsze od gniewu jest tu niedowierzanie, od obezwładniającej rozpaczy - samokontrola. Halina Zawadzka w posłowiu opowiada o tym, że po wojnie odnalazła kobietę, która w tych okropnych latach, postawiona w roli nadzorczyni, znęcała się nad nią i jej żydowskimi koleżankami. Teraz, kiedy chciała odpłacić jej za tamte krzywdy, zobaczyła przed sobą tylko starą, przerażoną kobietę. Zrozumiała wówczas, że zemsta jest bezcelowa - może tylko odwrócić role i z ofiary zrobić oprawcę, ale niczego nigdy nie naprawi.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Janina Bauman od wczesnej młodości prowadziła dzienniki, jednak burzliwe koleje losu sprawiły, że jej wspomnienia z lat wojny musiały czekać kilkadziesiąt lat, zanim mogły ukazać się drukiem. I zanim sama odważyła się do nich wrócić.Autorka opisuje doświadczenia wojny widziane oczyma kilkunastoletniej dziewczyny, ucieczkę z getta oraz lata, kiedy wraz z matką i siostrą ukrywała się w najróżniejszych domach, w Warszawie i pod Krakowem (między innymi u narkomanki, która potrzebowała pieniędzy na morfinę, prostytutki przyjmującej hitlerowców czy okultystki).Janina po wojnie została w Polsce. Wyszła za mąż za Zygmunta Baumana - filozofa i socjologa. W 1968 roku wraz z rodziną wyemigrowała z kraju; początkowo zamieszkali w Izraelu, potem osiedli w Anglii.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Weryfikacja mitów i stereotypów o Polsce, Holokauście i antysemityzmie w interpretacji angielskiej intelektualistki żydowskiego pochodzenia. Historia rodziny Borensztejnów, która przeżyła okupację w Polsce i wyemigrowała do Kanady, opowiedziana przez ich dorosłą córkę, kontestującą rodzinne tradycje. Inicjacyjna wyprawa autorki do Polski, kraju wspominanego i przeklinanego przez jej rodziców. Terapeutyczne spotkanie z przeszłością dziadków i rodziców zatrutych wojennymi przeżyciami. Zrozumienie tych którzy przeżyli i pożegnanie umarłych.Mądre, pozbawione uprzedzeń spojrzenie na żydowską przeszłość wplecioną w historię Polski.Lisa Appignanesi jest angielską pisarką, polskiego pochodzenia, także wykładowcą uniwersyteckim i producentem filmowym. Jako wiceprzewodnicząca brytyjskiego PEN Clubu broni prawa do wolności słowa pisarzy i artystów. Urodziła się w 1946 roku, w Łodzi, wychowała w Paryżu i Montrealu. Obecnie mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii, gdzie jest autorytetem w dziedzinie współczesnych zjawisk kultury i autorką powieści z gatunku psychologicznych thrillerów. Zajmuje się również literaturą faktu, jak uhonorowana nagrodą francuskiego Ministerstwa Kultury biografia Simon de Beauvoire, czy wydane w Polsce Kobiety Freuda i Kabaret. Autobiograficzna książka Żegnając umarłych. Pamiętnik rodzinny, została nominowana do Nagrody im. Charlesa Taylora dla najlepszej powieści w kategorii literatury faktu.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni