Refleksje oświęcimskie to jedyny w swoim rodzaju zbiór nigdzie w tej formie nie publikowanych tekstów Antoniego Kępińskiego poświęconych patologii obozów koncentracyjnych. Książka, której zabraknąć nie może w biblioteczce humanistów, psychologów, lekarzy. Wzbogacona o materiały dotyczące pobytu samego autora w obozach na Węgrzech i w Hiszpanii. Do książki dołączone są też teksty innych autorów (m.in. Zdzisława Jana Ryna i Józefa Tischnera) o Kępińskim, o tym jak poznając czasy minione, lepiej zrozumieć teraźniejszość.
UWAGI:
Bibliogr. s. 333-339.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Refleksje oświęcimskie to jedyny w swoim rodzaju zbiór nigdzie w tej formie nie publikowanych tekstów Antoniego Kępińskiego poświęconych patologii obozów koncentracyjnych. Książka, której zabraknąć nie może w biblioteczce humanistów, psychologów, lekarzy. Wzbogacona o materiały dotyczące pobytu samego autora w obozach na Węgrzech i w Hiszpanii. Do książki dołączone są też teksty innych autorów (m.in. Zdzisława Jana Ryna i Józefa Tischnera) o Kępińskim, o tym jak poznając czasy minione, lepiej zrozumieć teraźniejszość.
UWAGI:
Bibliogr. s. 333-339.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępne są 2 egzemplarze. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Refleksje oświęcimskie to jedyny w swoim rodzaju zbiór nigdzie w tej formie nie publikowanych tekstów Antoniego Kępińskiego poświęconych patologii obozów koncentracyjnych. Książka, której zabraknąć nie może w biblioteczce humanistów, psychologów, lekarzy. Wzbogacona o materiały dotyczące pobytu samego autora w obozach na Węgrzech i w Hiszpanii. Do książki dołączone są też teksty innych autorów (m.in. Zdzisława Jana Ryna i Józefa Tischnera) o Kępińskim, o tym jak poznając czasy minione, lepiej zrozumieć teraźniejszość.
UWAGI:
Bibliogr. s. 333-339.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka profesora Kępińskiego zachwyca przenikliwością i wrażliwością rozumienia świata przeżyć schizofrenicznych oraz współczuciem i szacunkiem autora dla ludzi cierpiących psychicznie. Była powszechnie czytana, przyczyniając się do humanizacji lecznictwa psychiatrycznego oraz do zmiany społecznych postaw wobec ludzi chorych psychicznie na bardziej tolerancyjne. Dzisiaj, gdy ponownie przeglądam Schizofrenię, książka budzi zasmucającą refleksję nad tym, jak niewiele zmieniło się od tamtego czasu w polskiej i nie tylko polskiej psychiatrii. Zarówno w aspekcie terapeutycznym, gdzie cały wysiłek poszedł w kierunku doskonalenia metod biologicznych, jak i w aspekcie teoretyczno badawczym, który ograniczył się do poszukiwań biologicznej etiologii tej tajemniczej ludzkiej kondycji, jaką jest schizofrenia. Wygląda na to, że nikt nie podjął trudu rozwinięcia niezwykle interesującej próby zrozumienia schizofrenii w proponowanych przez profesora kategoriach. Pozostaje mieć nadzieję, że teraz, gdy po trzydziestu latach Schizofrenia ukazuje się ponownie, ktoś dopisze do niej niezbędny ciąg dalszy. Wojciech Eichelberger marzec 2001
UWAGI:
Tekst wg wyd.: PZWL, Warszawa 1972. Wskazówki bibliogr.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Schozofrenia jest chorobą społeczną, co setny człowiek bowiem choruje na nią. Wszyscy znają ten termin. Natomiast tylko nieliczni specjaliści uświadamiają sobie, na czym polega ten typ choroby psychicznej, najdziwniejszy spośród zespołów zaburzeń psychicznych. Schizofrenia - to choroba tajemnica, nazywana przez psychiatrów delficką wyrocznią psychiatrii, gdyż koncentrują się w niej najważniejsze zagadnienia psychiki ludzkiej.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
