Wszystko zaczęło się w puszczy. Nasi przodkowie mieszkali na wielkich, porośniętych prastarą puszczą obszarach między Wisłą a Wartą. Pogańskie plemiona stopniowo łączyły się w historyczną wspólnotę. Walkę o ich zjednoczenie prowadził wielki mąż stanu tamtego okresu - piastowski książę Bolesław Chrobry.
Bolesław Chrobry. T. 2, Szło nowe
Ludzie żyjący w puszczańskich wspólnotach rodowo - plemiennych zostają wciągnięci - nieraz wbrew własnej woli - w wir wielkich przemian. Kroczące ku nim Nowe to tworzące się państwo, przybysze z dalekich stron, a zwłaszcza wprowadzone przez Piastów chrześcijaństwo. Wszystko to burzy stary puszczański świat.
Bolesław Chrobry. T. 3, Złe dni
Śmierć cesarza Ottona III kładzie kres wizji chrześcijańskiej Europy jako wspólnoty królestw. Kończy się krótkotrwały okres przyjaźni i współdziałania z cesarstwem. A jednak Bolesław nie rezygnuje jeszcze z tworzonych wraz z Ottonem dalekosiężnych planów. Walczy o Milsko, zajmuje Pragę. Broniąc suwerenności swojego księstwa, zamierza przeciwstawić królowi Niemiec potęgę zjednoczonej zachodniej Słowiańszczyzny: państwo sięgające od Bałtyku aż po Łużyce, Czechy i Morawy.
Bolesław Chrobry. T. 4, Złe dni
Ogarniająca kraj wojna staje się sprawą nie tylko księcia, jego rodziny, doradców, wojewodów i drużyny, ale odmienia życie wszystkich. Wojna niesie śmierć i kalectwo, głód i poniewierkę, utratę najbliższych i całego mienia. Zagrożenie zewnętrzne budzi poczucie szerszej niż dotychczas wspólnoty. Powoli - niemal niedostrzegalnie - rodzi się naród. I prawie każdy zaczyna widzieć sens budowania państwa i jego ładu: nie dla bogactwa i wywyższania władcy, nie dla korzyści wielmożów, ale dla ochrony i pożytku tej nowo tworzącej się wspólnoty.
Bolesław Chrobry. T. 5, Rozdroża
Rozmaicie wiją się ścieżki ludzkie, zależą od spraw wielkich i małych. Każdy ku czemuś dąży choć dla jednych jest ważne tylko codzienne bytowanie w kolistym obrocie pór roku, dla innych zaś jasno wytknięty cel lub majaczące gdzieś daleko marzenie. Miłość i nienawiść, radość i cierpienie, żądza posiadania i władzy, ale i trud wyrzeczenia, okrucieństwo i miłosierdzie, mądrość i głupota wyznaczają ludzki los.
Bolesław Chrobry. T. 6, Rozdroża
Wpleceni w korowód pokoleń dziedzice swych dziadów i ojców, przeszłości powoli przemieniającej się w baśń, świadomie lub bezwiednie budują na starych zrębach nowy, otwierający się ku jutru świat. Lecz przede wszystkim kształtują swoje życie, to co dla nich najważniejsze, własne, najbardziej osobiste sprawy. Ale szlak, którym podążają nie jest wyraźny, raz po raz gubi się, i wciąż od nowa trzeba odnajdywać- często z mozołem, niekiedy po omacku- właściwą drogę. Złudzeniem jest bowiem, że można ją wybrać raz jeden, na zawsze!...
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
