Miejska Biblioteka Publiczna

Bohater powieści Fryca rodzi się z ojca alkoholika i zdaje się sądzić, że każdy ma swój los, więc musi go wypełnić, punkt po punkcie - od narodzin aż po sam koniec. I że nie ma miejsca na wolną wolę człowieka. Ale podświadomie próbuje się wymknąć tej wizji. Bezustannie prowokuje, bada siłę krępujących go więzów, wykorzystując do tego kolejne związki z otoczeniem, potęgując dramatyzm relacji, sprawdzając, czy scenariusz jest domknięty, czy jednak da się w nim znaleźć jakieś szczeliny, choćby przez tworzenie literatury. Podejmowane gry i zakładane maski są jak uniki, chronią przed ryzykiem prawdziwych zapasów ze światem. Sztuka noszenia masek to opowieść o zagadkach przeznaczenia, o źródłach twórczości, o walce woli życia z instynktem śmierci. A także o mrozie, który skuwa serca.

To był najbardziej przejmujący obraz końca XX wieku: dwóch chłopców, dwoje książąt idących za trumną matki. Świat patrzył w smutku i przerażeniu. Kiedy Diana, księżna Walii, spoczęła w grobie, miliardy ludzi zastanawiały się, co William i Harry muszą myśleć i czuć - i jak potoczy się ich życie.

Teraz Harry w końcu opowiada swoją historię. Przed utratą matki dwunastoletni książę był beztroski, niefrasobliwy. Zastępca poważniejszego Następcy. Mówiło się o nim "ten drugi". Smutek zmienił wszystko. Zaczęła się walka. Harry w samotności zmagał się ze złością, a ponieważ obwiniał prasę o śmierć matki - nie umiał zaakceptować życia na świeczniku.

W wieku dwudziestu jeden lat wstąpił do armii brytyjskiej. Dyscyplina go ukształtowała, a dzięki dwóm misjom bojowym uznano go za bohatera. Lecz wkrótce poczuł się bardziej zagubiony niż kiedykolwiek: zaczął cierpieć na zespół stresu pourazowego i paraliżujące ataki paniki. I nie mógł znaleźć prawdziwej miłości.

Aż poznał Meghan. Świat oszalał na punkcie tego niemalże filmowego romansu i cieszył się bajkowym ślubem pary. Ale już na samym początku związku Harry i Meghan stali się ofiarami prasy brukowej: z tabloidów wylewała się na nich fala rasistowskich obelg i kłamstw. Widząc, że żona cierpi, a bezpieczeństwo i zdrowie psychiczne jego bliskich są zagrożone, Harry uznał, że jedynym sposobem, żeby zapobiec powtórzeniu się tragicznej historii, jest ucieczka z ojczyzny. Na przestrzeni wieków niewielu zdecydowało się opuścić rodzinę królewską. Ostatnią, która spróbowała, była jego matka.

Po raz pierwszy książę Harry opowiada własną historię, pisząc z surową, niezachwianą szczerością. To książka przełomowa ze względu na przenikliwość, samoanalizę i wywalczoną dzięki trudom życia mądrość na temat wiecznej mocy miłości, która triumfuje nad żalem.

Peter bardzo się cieszy, że z nim i jego rodzicami zamieszka ukochany dziadek. Radość nie trwa jednak zbyt długo, bo okazuje się, że dziadek zamieszka w pokoju Petera, a chłopiec jest zmuszony przenieść się na poddasze. Peter kocha swojego dziadka, ale pragnie odzyskać swój pokój. Nie ma wyboru, musi wypowiedzieć wojnę! Z pomocą przyjaciół Peter wymyśla drastyczne plany, aby osiągnąć swój cel. Ale dziadek jest godnym przeciwnikiem. Zamiast się poddać, planuje wyrównać rachunki.

Kiedyś byli takimi świetnymi kumplami. Czy ich wojna posunęła się za daleko?

Czy chętnie sięgasz po literaturę klasyczną? A może po prostu chcesz przypomnieć sobie lekturę szkolną? Czy masz ochotę pośmiać się z Papkina, awantury o mur i sąsiedzkich waśni, podziwiając pełnowymiarowe postacie bohaterów tej książki? Cenisz literackie perełki? Jeśli tak, koniecznie sięgnij po “Zemstę" Aleksandra Fredry.