Miejska Biblioteka Publiczna

Don Piper wracał samochodem z konferencji. Miał wypadek-jego samochód został zmiażdżony przez wielką ciężarówkę, która nagle zjechała na zajmowany przez niego pas. Sanitariusze stwierdzili, że Piper poniósł śmierć na miejscu. Jego ciało leżało we wraku samochodu pozbawione życia - lecz w tym czasie Piper doświadczał wspaniałości nieba, z respektem podziwiając jego piękno i słuchając niezwykłej muzyki.

Półtorej godziny po wypadku, w czasie gdy modlił się za niego pastor, Piper w cudowny sposób powrócił do życia na ziemi. Po jego niedających się opisać słowami rozkoszach przebywania w niebie pozostało jedynie wspomnienie. Czekały go ponure miesiące rekonwalescencji, jego wyzdrowienie nie było pewne - przez co wiara Pipera została wystawiona na ciężką próbę. Teraz dzieli się z Tobą swoją historią, która odmieniła jego życie.

"90 minut w niebie" pozwala nam ujrzeć w nadzwyczaj realistyczny sposób skrawek Bożej, niebiańskiej rzeczywistości. To książka, która dodaje otuchy dochodzącym do siebie ofiarom wypadków oraz ludziom opłakującym śmierć bliskiej osoby. Doświadczenia Dona Pipera w zasadniczy sposób odmieniły jego życie - odmienią i Twoje.

Don Piper wracał samochodem z konferencji. Miał wypadek-jego samochód został zmiażdżony przez wielką ciężarówkę, która nagle zjechała na zajmowany przez niego pas. Sanitariusze stwierdzili, że Piper poniósł śmierć na miejscu. Jego ciało leżało we wraku samochodu pozbawione życia - lecz w tym czasie Piper doświadczał wspaniałości nieba, z respektem podziwiając jego piękno i słuchając niezwykłej muzyki.

Półtorej godziny po wypadku, w czasie gdy modlił się za niego pastor, Piper w cudowny sposób powrócił do życia na ziemi. Po jego niedających się opisać słowami rozkoszach przebywania w niebie pozostało jedynie wspomnienie. Czekały go ponure miesiące rekonwalescencji, jego wyzdrowienie nie było pewne - przez co wiara Pipera została wystawiona na ciężką próbę. Teraz dzieli się z Tobą swoją historią, która odmieniła jego życie.

"90 minut w niebie" pozwala nam ujrzeć w nadzwyczaj realistyczny sposób skrawek Bożej, niebiańskiej rzeczywistości. To książka, która dodaje otuchy dochodzącym do siebie ofiarom wypadków oraz ludziom opłakującym śmierć bliskiej osoby. Doświadczenia Dona Pipera w zasadniczy sposób odmieniły jego życie - odmienią i Twoje.

Don Piper wracał samochodem z konferencji. Miał wypadek-jego samochód został zmiażdżony przez wielką ciężarówkę, która nagle zjechała na zajmowany przez niego pas. Sanitariusze stwierdzili, że Piper poniósł śmierć na miejscu. Jego ciało leżało we wraku samochodu pozbawione życia - lecz w tym czasie Piper doświadczał wspaniałości nieba, z respektem podziwiając jego piękno i słuchając niezwykłej muzyki.

Półtorej godziny po wypadku, w czasie gdy modlił się za niego pastor, Piper w cudowny sposób powrócił do życia na ziemi. Po jego niedających się opisać słowami rozkoszach przebywania w niebie pozostało jedynie wspomnienie. Czekały go ponure miesiące rekonwalescencji, jego wyzdrowienie nie było pewne - przez co wiara Pipera została wystawiona na ciężką próbę. Teraz dzieli się z Tobą swoją historią, która odmieniła jego życie.

"90 minut w niebie" pozwala nam ujrzeć w nadzwyczaj realistyczny sposób skrawek Bożej, niebiańskiej rzeczywistości. To książka, która dodaje otuchy dochodzącym do siebie ofiarom wypadków oraz ludziom opłakującym śmierć bliskiej osoby. Doświadczenia Dona Pipera w zasadniczy sposób odmieniły jego życie - odmienią i Twoje.

Mężczyźni i kobiety na ulicy patrzyli na mnie tak, jakby zobaczyli jedną z nielicznych gejsz dzielnicy. "Tak, tak, to prawda - chciałam im powiedzieć. - Dostaję wynagrodzenie za przyjmowanie darmowych koktajli i za nic więcej". Starzejąca się gejsza, która szła tą samą drogą, przypominała Japończykom o ich dawnych zwyczajach, natomiast ja, mówiąca po japońsku blondynka z międzynarodowego baru, symbolizowałam przyszłość. O dziwo, wraz z innymi hostessami byłam kulturowym artefaktem społeczeństwa, do którego nawet nie należałam.Japonia, Kraj Kwitnącej Wiśni, Nippon - państwo, które fascynuje szerszą rzeszę ludzi Zachodu od dobrych paru dziesięcioleci. Otoczone nimbem tajemniczości, egzotyki, niemal diametralnie odmiennej tradycji i sposobów życia. Powszedniemu zjadaczowi chleba trudno rozeznać się w tamtejszej kulturze, ale absolwenci japonistyki też nie mają łatwego zadania. Załatwiwszy wizy wybierają się w podróż do uwielbianego przez nich zakątka świata, niby znanego z lektur, studiów i relacji wykładowców, ale jednak tak odległego od poznania, nie mówiąc o zrozumieniu. Jedną z takich marzycielek jest Lea Jacobson, która wkrótce po przybyciu do Japonii skonfrontuje swoje wyobrażenia z rzeczywistością - pozna smak japońskiego powiedzenia: Nana korobi ya oki - upadaj siedem razy, lecz wstawaj osiem. Cała sztuka w tym, aby powstać osiem razy.Wydaje mi się, że w niniejszej książce można wyróżnić dwa aspekty. Pierwszy, wyrażony explicite, to odsłonięcie przez czytelnikiem wymiaru Japonii, o którym rzadko - jeśli w ogóle - mówi się w popularnych opracowaniach. Mowa o najwyższym szczeblu świata erotyki - mizu shobai - przepływającym świecie, do jakiego często trafiają dziewczyny z zagranicy, tracąc po drodze "prawdziwą" pracę. Lea ląduje w takim środowisku, lecz srodze zawiedzie się ten, kto będzie oczekiwać po "Amerykańskiej gejszy" pikantnej lektury, pełnej seksu i ostrzejszych scen.Mizu shobai to fenomen niespotykany chyba nigdzie indziej na świecie. To świat odrealniony jak tylko się da. Kraina wielkiej gry wyobraźni, gdzie styrani, przepracowani, sfrustrowani do granic możliwości japońscy biznesmeni przychodzą, aby na powrót poczuć się dziećmi, którymi de facto zawsze byli. Wydając niewyobrażalne sumy pieniędzy udają zakochanie, przyjaźń, miłość; spijają emocjonalną energię z młodych hostess, których zadaniem jest sprawiać, by klient jak najdłużej pozostał w stanie błogiego upojenia. W tym udawaniu nie ma nic prawdziwego poza samą grą pozorów. Biznesmenom nie chodzi o uciechy cielesne, lecz bliskość z drugą osobą. Prawdziwie przewrotną bliskość, za którą muszą płacić, ponieważ w społeczeństwie japońskim nie znajdują jej. Lea Jacobson portretuje mizu shobai od środka, dzieląc się wszystkimi jego sekretami.Drugim aspektem książki jest nie tyle sama bohaterka, co staczana przez nią walka - nade wszystko z samą sobą. Bowiem "Amerykańska gejsza" to pamiętnik, relacja ze zdarzeń, które miały miejsce naprawdę. W tej perspektywie to nic innego, jak opis urzeczywistniania powiedzenia: upadaj siedem razy, lecz wstawaj osiem. Zapiski autorki to prześledzenie krok po kroku drogi do odnalezienia samej siebie i stopniowego pozbywania się demonów nawiedzających umysł. A przynajmniej starania się.

Mężczyźni i kobiety na ulicy patrzyli na mnie tak, jakby zobaczyli jedną z nielicznych gejsz dzielnicy. "Tak, tak, to prawda - chciałam im powiedzieć. - Dostaję wynagrodzenie za przyjmowanie darmowych koktajli i za nic więcej". Starzejąca się gejsza, która szła tą samą drogą, przypominała Japończykom o ich dawnych zwyczajach, natomiast ja, mówiąca po japońsku blondynka z międzynarodowego baru, symbolizowałam przyszłość. O dziwo, wraz z innymi hostessami byłam kulturowym artefaktem społeczeństwa, do którego nawet nie należałam.Japonia, Kraj Kwitnącej Wiśni, Nippon - państwo, które fascynuje szerszą rzeszę ludzi Zachodu od dobrych paru dziesięcioleci. Otoczone nimbem tajemniczości, egzotyki, niemal diametralnie odmiennej tradycji i sposobów życia. Powszedniemu zjadaczowi chleba trudno rozeznać się w tamtejszej kulturze, ale absolwenci japonistyki też nie mają łatwego zadania. Załatwiwszy wizy wybierają się w podróż do uwielbianego przez nich zakątka świata, niby znanego z lektur, studiów i relacji wykładowców, ale jednak tak odległego od poznania, nie mówiąc o zrozumieniu. Jedną z takich marzycielek jest Lea Jacobson, która wkrótce po przybyciu do Japonii skonfrontuje swoje wyobrażenia z rzeczywistością - pozna smak japońskiego powiedzenia: Nana korobi ya oki - upadaj siedem razy, lecz wstawaj osiem. Cała sztuka w tym, aby powstać osiem razy.Wydaje mi się, że w niniejszej książce można wyróżnić dwa aspekty. Pierwszy, wyrażony explicite, to odsłonięcie przez czytelnikiem wymiaru Japonii, o którym rzadko - jeśli w ogóle - mówi się w popularnych opracowaniach. Mowa o najwyższym szczeblu świata erotyki - mizu shobai - przepływającym świecie, do jakiego często trafiają dziewczyny z zagranicy, tracąc po drodze "prawdziwą" pracę. Lea ląduje w takim środowisku, lecz srodze zawiedzie się ten, kto będzie oczekiwać po "Amerykańskiej gejszy" pikantnej lektury, pełnej seksu i ostrzejszych scen.Mizu shobai to fenomen niespotykany chyba nigdzie indziej na świecie. To świat odrealniony jak tylko się da. Kraina wielkiej gry wyobraźni, gdzie styrani, przepracowani, sfrustrowani do granic możliwości japońscy biznesmeni przychodzą, aby na powrót poczuć się dziećmi, którymi de facto zawsze byli. Wydając niewyobrażalne sumy pieniędzy udają zakochanie, przyjaźń, miłość; spijają emocjonalną energię z młodych hostess, których zadaniem jest sprawiać, by klient jak najdłużej pozostał w stanie błogiego upojenia. W tym udawaniu nie ma nic prawdziwego poza samą grą pozorów. Biznesmenom nie chodzi o uciechy cielesne, lecz bliskość z drugą osobą. Prawdziwie przewrotną bliskość, za którą muszą płacić, ponieważ w społeczeństwie japońskim nie znajdują jej. Lea Jacobson portretuje mizu shobai od środka, dzieląc się wszystkimi jego sekretami.Drugim aspektem książki jest nie tyle sama bohaterka, co staczana przez nią walka - nade wszystko z samą sobą. Bowiem "Amerykańska gejsza" to pamiętnik, relacja ze zdarzeń, które miały miejsce naprawdę. W tej perspektywie to nic innego, jak opis urzeczywistniania powiedzenia: upadaj siedem razy, lecz wstawaj osiem. Zapiski autorki to prześledzenie krok po kroku drogi do odnalezienia samej siebie i stopniowego pozbywania się demonów nawiedzających umysł. A przynajmniej starania się.

Boleśnie szczera opowieść o pierwszej kobiecej wyprawie na cieszącą się złą sławą Annapurnę. To jedna z najinteligentniejszych książek na temat himalaizmu i fascynujący opis zarządzania grupą indywidualistek.

Książka znalazła się na liście magazynu "Fortune" - The 75 Smartest Business Books We Know, zaś "National Geographic Adventure Magazine" wybrał ją jako jedną ze 100 najlepszych przygodowych książek wszech czasów.

Boleśnie szczera opowieść o pierwszej kobiecej wyprawie na cieszącą się złą sławą Annapurnę. To jedna z najinteligentniejszych książek na temat himalaizmu i fascynujący opis zarządzania grupą indywidualistek.

Książka znalazła się na liście magazynu "Fortune" - The 75 Smartest Business Books We Know, zaś "National Geographic Adventure Magazine" wybrał ją jako jedną ze 100 najlepszych przygodowych książek wszech czasów.