Libański pisarz, poeta i malarz, przedstawiciel tzw. szkoły syryjsko-amerykańskiej w literaturze. Jeden z najważniejszych twórców współczesnej prozy poetyckiej w literaturze arabskiej.
Autor wydanej w 1923 powieści poetyckiej Prorok, która została przetłumaczona na ponad 100 języków. Szczególną popularność w latach 60. zyskała wśród tzw. dzieci kwiatów.
Urodził się w maronickim miasteczku leżącym na terenie współczesnego Libanu. Był dzieckiem Kamili Rahmeh i jej trzeciego męża Khalila Gibrana, który pracował jako poborca podatkowy. Nie potrafił on jednak zapewnić [>>] bytu rodzinie, przez co żyli ubogo. Jedynym wykształceniem, jakie mogli zapewnić rodzice młodemu Khalilowi, była nauka u księdza, który przekazywał mu biblijne wartości oraz uczył go przedmiotów ścisłych i humanistycznych, w tym języka syriackiego i arabskiego. Khalil miał starszego o 6 lat brata Butrosa oraz dwie młodsze siostry: Marianę i Sultanę.
W 1895 emigrował z rodziną do Stanów Zjednoczonych, osiedlając się w Bostonie. Wtedy też zmienił nazwisko na amerykańsko brzmiące Khalil Gibran. W 1898 Gibran wrócił sam do Bejrutu, gdzie przez cztery lata uczęszczał do prowadzonej przez księży szkoły "Madrasat al-Hikma" "Szkoła Mądrości". W Libanie pisarz rozwinął swoją znajomość literatury oraz języka arabskiego. Nabrał wówczas również niechęci do zinstytucjonalizowanych form religii, co było widoczne w jego późniejszej twórczości. Po powrocie do Bostonu w 1903 Gibran dowiedział się o śmierci swojej młodszej siostry Sultany. Niedługo potem umarli na gruźlicę również jego matka i brat. W tym samym czasie pisarz opublikował swoje pierwsze dzieła, m.in. wydana w 1905, jeszcze w Libanie, książka Nubthah fi Fan Al-Musiqa pol. Muzyka czy rok później zbiór opowiadań Ara’is al-Murudż pol. Narzeczone łąk.
W 1907 Gibran poznał Mary Elizabeth Haskell, dyrektorkę renomowanej szkoły dla dziewcząt w Bostonie. Haskell częstokroć pomagała pisarzowi materialnie. Znajomość z czasem przekształciła się w romans trwający do końca życia pisarza i choć para oficjalnie pozostawała przyjaciółmi, to jednak ich korespondencja, opublikowana po latach, pokazuje prawdziwą bliskość owego związku.
W 1908 Gibran wyjechał na dwa lata do Paryża, gdzie studiował sztukę na Académie Julian. Zawiązał wówczas znajomość z Augustem Rodinem. W 1910 powrócił do Bostonu, a dwa lata potem przeniósł się do Nowego Jorku i oddał się twórczości pisarskiej oraz plastycznej. Tutaj aktywnie działał wśród emigracyjnej inteligencji arabskiej, zakładając m.in. Ar-Rabita al Kalamijja, "Ligę Ludzi Pióra", która zrzeszała pisarzy szkoły syryjsko-amerykańskiej. W 1918, chcąc dotrzeć do szerszej grupy czytelników, zaczął pisać większość swoich dzieł w języku angielskim.
Zmarł 10 kwietnia 1931 na marskość wątroby. Zgodnie z jego wolą jego prochy zostały w tym samym roku przewiezione do rodzinnego Baszarri i złożone w klasztorze Mar Sarkis, gdzie obecnie znajduje się muzeum poświęcone artyście. W Stanach Zjednoczonych pisarza upamiętniono m.in. pomnikiem w Waszyngtonie, oraz pamiątkową tablicą w Bostonie.
Logowań na konto: 31079
