Miejska Biblioteka Publiczna

Marszałek Piłsudski podczas jednego ze spotkań z płk. Janem Chmurowiczem powiedział, że ten powinien się nazywać Wesołowski, a nie Chmurowicz. Spowodowane to było tym, iż przyszły generał miał serdeczny stosunek do otaczających go ludzi. Służbę wojskową Chmurowicz rozpoczął w c.k. armii, w 1918 r. wstąpił do WP. Od tego czasu rozpoczął swoją drogę na szczyt w polskiej armii. W 1931 r. został mianowany drugim dowódcą piechoty dywizyjnej w 20 DP. Było to pierwsze tego typu stanowisko i ewenement w całym Wojsku Polskim. Trzy lata później jako artylerzysta objął dowództwo 15 DP. W 1935 r. otrzymał awans generalski. W 1937 r. został zastępcą dowódcy DOK X. We wrześniu 1939 r. bronił Przemyśla. Po kapitulacji dostał się do niemieckiej niewoli. W oflagu jenieckim w Woldenbergu sprawował funkcję Konspiracyjnego Dowódcy Obozu. Po wojnie wrócił do Krakowa, gdzie zamieszkał z córką. Nie przywrócono go do służby w nowej rzeczywistości politycznej. Wspomnienia gen. Chmurowicza przeleżały w archiwach wiele lat. O generale zapomniano, nawet tam gdzie był Honorowym Obywatelem. Dzięki tym wspomnieniom jego postać przywracamy na należne mu miejsce.